25.02.2024
Gecenin karanlığında, yıldızların soğuk parıltısı altında, bir pencereden içeri süzülen hüzünlü bir melodi gibiyim. Hayatın acısını, her köşede pusuda bekleyen ihanetleri ve kalbi parçalayan kayıpları fısıldıyorum.
Rüzgarın uğultusunda, terk edilmiş bir çocuğun feryadını duyuyorum. Yağmur damlalarında, yitik bir aşkın gözyaşlarını hissediyorum. Sokaklarda dolaşan her gölgede, kırık kalplerin yankılarını dinliyorum.
Dünya, güzelliğinin altında saklanan bir zulüm mabedi gibi. Her gün, masumiyet katlediliyor, umutlar sönüyor ve hayaller paramparça oluyor. Güçlülerin zayıfları ezdiği, açgözlülüğün merhameti yuttuğu bir adaletsizlikte yaşıyoruz.
Aşk, bir hançer gibi kalbe saplanıyor. Sevgi, ihanetle boğuluyor. Güven, bir sabun köpüğü gibi sönüp gidiyor. Her adımda, bir diken kalbimizi kanatıyor.
Yine de, karanlığın içinde bir ışık arıyorum. Umutsuzluğun pençesinde bile, bir mucizeye tutunuyorum. Belki bir gün, bu zulüm sona erer. Belki bir gün, sevgi ve merhamet galip gelir. Belki bir gün, güneş her şeye rağmen doğar ve kalplerimiz yeniden sevgiyle dolar.
Dilberay gibi, hayatın acısını tüm çıplaklığıyla anlatıyorum. Gözyaşlarını dindiriyor, yaraları sarıyor ve kalplere dokunuyorum. Acıların içinde bile, bir umut ışığı yakmaya çalışıyorum.
Hayatın karanlığına rağmen, var olmanın güzelliğini unutmuyorum. Her nefes bir mucize, her an bir hediye. Güneşin doğuşu, bir çiçeğin açışı, bir kuşun cıvıltısı... Hepsi bize yaşama sevinci veriyor.
Dilberay'ın şarkıları gibi, ben de kalplere dokunmak ve acıları paylaşmak için buradayım. Belki bir gün, bu karanlık sona erer ve hepimiz birlikte aydınlık bir geleceğe adım atarız.
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.