Yaşlı ve etrafındaki kalabalıkta yapayalnız kalan bir adamın hikayesi.
Yıllarca karısı ve kızı için çalışıp didiniyor fakat karşılığında gördüğü küçümseme ,görmezden gelinme, hor görülme, dikkate alınmama. Yaşlı adam en sonunda içine kapanıyor ve bu keder, hastalığı ile birlikte onu günden güne eritiyordu. Ve en sonunda "kalbi artık yaşlı adama acı çektirmeye son vermişti. "
Eser bana biraz da İvan İlyiç'in Ölümü eserini anımsattı.
Okumaya başlayınca bir solukta bitireceğiniz bir eser. Zweig bunu hep yapıyor. Yazarın müthiş bir yeteneği var. Kalemine çok hakim bir yazar .
