Hep aklımın bir köşesinde, bir yerlere gittiğim bir düşü besleyip büyüttüm. Sonra bu niyetimden bir tek sana bahsettim. On beş yıldır aynı sokakta yürüdüğümü; yirmi beş yıldır aynı yatakta uyandığımı anlatıp durdum. Önceleri sessizce dinledin, ardından bu işten sıkılmaya başladın. Her günün sabahı aynı hikâyeleri duyuyor, hep benzer işlerimle uğraşıyordun. Yine de hiç susmadan konuşmaya devam ettim. Sen beni dinlemediğinde bile, sanki bu hayatta bir tek beni önemsermişsin gibi anlatmayı sürdürdüm. Ancak, bunca sözün arasında bir kez bile olsun sana sormadım; benimle gelmek isteyeceğini bilmek istemedim. İkinci bir kişinin, düşümü, oynadığım sahneyi doldurmasına izin veremedim.
Sayfa 41
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.