Gönderi
Bu romanı asıl güzel kılan şey, Rus Romanlarını aratmiyacak derecede ki psikolojik tahlilleri veya tadını çoktan unuttugumuz şiirsel Türkçesi değil.Baş Karakterimizin Anti-Kahraman olması.Ömer... bazen nefret duyduğunuz bazen haline acıdığınız bazen ne güzel seviyor diye kıskandığiniz ve hayran olduğunuz , kendi verdiği kaararlari sürekli yıkan "zamanına çelme takmakla" yaşayan bir karakter.Aciz ve korkak bir insan olduğu halde mafideyi çok sevebiliyor fakat yine cokcsevdigi kadını başka kadınla aldatmakta beis görmeyen ilgi çekici bir karakter.
Dostoyevski haklı fakat eksik söylemiş insan kalbi bir savaş alanı ama Tanrıyla Şeytanin değil Hislerimizle düsuncelerimizin hiç bitmeyen çarpışmasını yaşıyoruz.O an hangisi galip gelirse ona göre şekil alıyoruz .Yanlış karar verirsek şeytan yaptırdı vs vs bahanelerle kendimizi rahatlatıyoruz
Ayrıca toplumsal olarak en büyük yanlışımiz olan "*aymazligimizin" altını çiziyor roman. Hery yaptigimiz kötülüğün zerre üstüne düşmeden hatta bununla övünerek, çok sıkışınca da "ben yapmadım içimdeki şeytana uydum, Miki yaptı" vs vs diyerek bütün kabahatlerimizi halinin sltina süpürmekle geçiyor ömrümüz.Romandaki karakter gerçek kişilerin bir temsili biraz araştirmayla ulanilirsiniz özellikle "üstad şair", tarafından yazılan
" Tükürdüm gözlerimi
Ağzimdan boncuk gibi"
Göndermesine çok güldüm.
·
298 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.