Annemin yüzü, yirminci yaş günümden sonraki ilk ve son ziyaretindeki solgun ve sitemkâr haliyle aklımdan geçti. Akıl hastanesinde bir kız evlat! Ona bunu yapmıştım işte. Ama yine de beni bağışlamaya karar verdiği belliydi.O tatlı kederli gülümsemesiyle, "Bıraktığımız yerden devam edeceğiz Esther," demişti.Bütün bu olanları kötü bir rüya gibi hatırlayacağız."
Sayfa 244Kitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.