Dazai nin okuduğum 4.kitabı oldu sanırım, bunların içinde insanlığımı yitirirken de var ve bu kitap bence hepsinden çok daha iyiydi.
Kitabın anlattığı olaydan çok yazarın sürekli araya girerek içini dökmesi, aklınıza gelen bir şey olduğunda aynı şekilde araya girip bunu dile getirmesi, sanki dirilip sizinle konuşmaya başlamış, sanki bir kitap okuma değil de karşılıklı konuşma hissiyatı veriyordu ve bu çok hoşuma gitti.
Yazarın iç çatışmalarını bu kitapta çok iyi bir şekilde görebildik, beni en çok içine çeken şey bu oldu, bir gün bu kitabı tekrar okumam gerekli kesinlikle.
