Hüzeyfe Gül: MÜSEDDES (*) (Müseddes-i Na't-ı Şerif-i Nebevî) 1. Sultan-ı rûsül şâh-ı mümeccedsin Efendim Bî-çârelere devlet-i sermedsin Efendim...

MÜSEDDES (*) (Müseddes-i Na't-ı Şerif-i Nebevî) 1. Sultan-ı rûsül şâh-ı mümeccedsin Efendim Bî-çârelere devlet-i sermedsin Efendim Divân-i ilâhide ser-âmedsin Efendim Menşur-ı “Le-amrük”le mü'eyyedsin Efendim. Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. Peygamberler sultanı, dinin ululanmış şahısın Efendim Çaresizler için daima devletsin Efendim İlahi divanda en başta gelensin Efendim Le'amrüke fermanı ile onaylanmış olansın Efendim. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. 2. Hutben okunur minber-i iklim-i bekâda Hükmün tutulur mahkeme-i rûz-ı cezâda Gül-bâng-ı kudûmün çekilir Arş-ı Hudâ’da Esmâ-i şerifin anılır arz u semâda. Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. Sonsuzluk yurdunun minberinde senin hutbendir okunan Hesaplaşma gününün mahkemesinde senin hükmündür geçen Allah katına kadar heryerde övgüler sanadır Yerkürede de, gökkubbede de kutlu adındır anılan. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. 3. Ol dem ki velilerle nebîler kala hayrân “Nefsi” deyü dehşetle kopa cümleden efgân Ye’s ile usâtın ola ahvâli perişân Destur-ı şefaâtla senindir yine meydân. Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. O zaman ki velilerle peygamberler şaşırıp kalacaklar, "Ben ne olacağım" diye dehşetle herkes feryat edecek, Karamsar ve asilerin hali perişan olacak Şefaat izninle meydan yine senin olacak. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. 4. Bir gün ki dalıp bahr-ı gam-ı fikrete gittim İlden getirip kendümi bî-hodlûğa yitdim İsyânım anıp âkıbetimden hazer itdim Bu matlaı yâd eyledi bir seyyîd ki işittim. Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. Bir gün ki düşüncelerin kederli denizine dalıp gittim Ne yaptığımı bilmeyecek hale gelip kendimden geçtim İsyanlarımı hatırlayıp geleceğimden ürktüm (O sırada) senin soyundan gelen bir zatın bu matlaı okuduğunu işittim. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. 5. Ümmideyiz ye’s ile âh eylemeyiz biz Sermaye-i imanı tebâh eylemeyiz biz Babın koyup agyâre penâh eylemeyiz biz Bir kimseye sâyende nigâh eylemeyiz biz. Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. Biz ümitliyiz, karamsarlıkla ah etmeyiz, İman varlığını harabetmeyiz biz Senin kapın dururken ellere sığınmayız biz Senin sayende bir başkasına dönüp bakmayız biz. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. 6. Bîçâredir ümmetlerin isyânına bakma Dest-i red urup hasret ile dûzaha yakma Rahm eyle aman âteş-i hicrânına yakma Ez-cümle kulun Gâlib-i pür-cürmü bırakma Sen Ahmed ü Mahmûd u Muhammed'sin Efendim Hak’dan bize sultân-ı mü'eyyedsin Efendim. Ümmetlerin isyanı çaresizliğindendir, bakma Elini çekip hasretinle cehennem gibi yakma Merhamet et aman hasretinin ateşiyle yakma Kısacası bu çok günahkar kulun Galibi bırakma. Sen Ahmed'sin, Mahmud'sun, Muhammed'sin Efendim Allah'tan bize (gönderilen) onaylanmış sultansın Efendim. Şeyh Gâlib

Şeyh Galip ( 1757 - 1799 )

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.