"Platon’un Devlet isimli eserinin yedinci kitabında Sokrates tarafından anlatılan Platon’un mağara alegorisinde; bir mağaraya zincirlenmiş üç insandan bahsedilir. Bu insanlar yalnızca mağara duvarını ve birbirlerini görebilirler. Doğuştan beri bu halde olan üç insan, duvarda mağaranın girişinden yansıyan gölgeleri ve yankı yapan sesleri duymaktadırlar. Yâni gerçeklik, onlar için sadece gölgeler ve yankı seslerdir. Derken bu insanlardan biri zincirini kırmayı başarır ve kendini mağaradan dışarı atar. Yoğun ışık yüzünden geçici körlük yaşadıktan sonra gözü alışınca, aslında gördükleri şeylerin yalnızca birer gölgeden ve duydukları seslerin yalnızca yankılardan ibâret olmadığını anlar. Bir akarsu kenarına gidince sudaki yansımasını ve gölgesini görmesi ise her şeyi anlamasını sağlar. Büyük bir hevesle mağaraya dönüp bu durumu arkadaşlarına anlattığı zaman onlar tarafından deli olmakla suçlanır. Onları kurtarmak istediğini söylediğinde zincirli olan arkadaşları onun gibi delirmek istemediklerini söyleyerek mağarada kalmayı sürdürürler. Hatta zincirlerinden kurtulmuş olana saldırmayı bile denerler. Ne kadar anlatırsa anlatsın zincire vurulmuş arkadaşları bu durumu anlayamaz ve hayatlarını orada sürdürmeye devam ederler."
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.