Eksikliklerin başkahramanı Hikmet; yarım kalmaların, kaybetmelerin... Kitapla ilgili pek çok alıntıyı okumuştum daha önceden ama hiç okumaya yeltenmemiştim. Hep, sadece ben mi kendi içimde bu kadar çok konuşma yapıyorum? diye düşünürdüm,farkettim ki bir de Hikmet Benol varmış. Bir de iç konuşmalarımızla kendi kendimize dalga geçebilmemiz tam yerinde oldu. :) Hayatımızda her şey bir bütün olarak devam etsin diye çabalıyoruz ama bazen de parça parça dağılıyoruz. Hikmet'in yaşayamadığı sevinçli günlerin üzüntüsü var içimde. Kitapta o kadar çok toplumumuzla ilgili tahliller yer alıyor ki Hikmetle oturup karşılıklı dertleştim çoğu zaman. Hatta yazdığı oyunda ben de yer alabilseydim keşke dedim. Doğu ve Batı kavramlarını kullanmasını bir karşı koyma olarak değerlendiriyorum. Düşünmek, düşünmek, düşünmek... Uzun uzun düşünmek lazım. Kendimizi gerçekten tanıyor muyuz?Yoksa gerçek, sadece başkalarının bize uyguladığı bir ölçü mü? Hikmet belki Sevgi ile mutlu bir beraberlik yaşayamadı ya da Bilge'ye kendini pek ifade edemedi ama bize düşündürmeyi başardı. Descartes düşündükçe var oldu onun deyimiyle, biz de madem yok olalım...
