Gündüz, nasıl şu siyah bir kabre tebeddül etti. Dünya siyah kefenini giydi. Öyle de senin ömrünün gündüzü de geceye; ve dünyanın gündüzü de berzah gecesine; ve hayatın yazı dahi ölümün kış gecesine inkılâb edeceğini kalbin kulağına söyledi. Nefsim bilmecburiye dedi: Evet, ben vatanımdan garib olduğum gibi bu elli sene zarfındaki ömrümde zeval bulan sevdiklerimden de ayrı düştüğümden ve arkalarında onlara ağlayarak kaldığımdan, bu vatan gurbetinden daha ziyade hazin ve elim gurbettir.
Sayfa 35Kitabı okuyor
·
1 artı 1'leme
·27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.