Gözlerimi dilimin yerine koydum koyalı insanlara uzak gelmeye başladım, biliyorum. Herkesin bu kadar kolay anlaşılması içimi üşütüyor. "Suya atılan bir taşın en iyi sonucu dibe düşmesi mi, suyun yüzünde yarattığı halkalar mı?" diyorum, birisi de çıkıp "bu, neden attığına, kıyısında seyredene bağlı" demiyor. Kime aşkı sorduysam ikinci cümlesi bir evdi. Ey kutsal uğultu, neden öyleyse dışarlarda bu kadar mutlusun? Yüzünü korkusuzca yağmura tutan birisini görmedim yıllarca. Öyle çabuk dönüp gidiyor ki insanlar... Sesiniz ağzınız da dağılıp kalıyor.
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.