Nicos kazancakis Zorba adlı bu romanı kendisiyle giriştiği bir sessiz hesaplaşma sayılabilir. Bu kitap geçmişin kayıp giden zamanın, insanın temel yargılarının bir kez daha gözden geçirir. Yazar, Zorba aracılığıyla özyaşamının yenilgiler ve soru işaretiyle dolu bir bilançosunu çıkarıyor. Kitabın zaman referansı 1930'lara dayanıyor. Yazarın Girit'e olan yolculuğu sırasında tanıştığı Zorba sosyal yorumları kafasına pek fazla takmayan , kendi doğruları ile hareket eden, kaba Saba bir karakterin kendisiyle olan diyalog kurma çabasıyla başlıyor. Karakterin yazarla olan samimi diyaloğu yazarın hoşuna gidiyor ve birlikte yolculuğa çıkıyor... Zorba kadınları ve çalışmayı çok seven bir karakter olarak anlatılıyor. Kadınlara olan ilgisi öyle bir boyuttaki kadınlar yalnız uyuduğunda günah işlediğini düşünüyor. Bir diyaloğun da şunları dile getiriyor "Eğer bir kadın yalnız yatıyorsa bunun suçu bizde bütün erkekler dedir. Yarın tanrının huzurunda hepimiz hesap vereceğiz. Tanrı bütün günahları bağışlar dedik ya süngeri var; ama onu bağışlamaz! Kadın yatacak halde olup da bunu yapmayan vay haline patron." Bu cümlelerdeki ifadelerle ve zorbanın kadınlara olan bakış açısı beni rahatsız etti açıkçası. Bir çok yerde dul kadınlardan da bahsediliyor ve kadınları cinsel obje olarak sunuyor önümüze. Aleksi zorbanın kadınlar hakkında ki düşünceleri beni rahatsız etse de Zorbanın kimse ne der diye düşünmeden açıkça da kendini ifade etmesi hoşuma gitti. Zorba, hayatın tadını çıkara çıkara yaşamış, hiç kimseye hiçbir ideolojiye, hiç bir dine, hiçbir sınıra bağlı kalmaması, insanları sadece iyi ve kötü insan olarak ayırabilmeyi başarmış bir karakter. Yaşamımız ne olursa olsun Zorba gibi içimizdeki yaşama sevinci hiç bitmesin. Keyifli okumalar.

ZorbaNikos Kazancakis · Can Yayınları · 202016,1bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rukiye yıldız