Zorba
Nikos KazancakisNikos Kazancakis, çağdaş Yunan edebiyatının ancak buzlucam ardından seçilebilen, tedirgin ve büyük kişiliklerinden biri olarak çok tartışıldı, yanlış bilindi, az sevildi. Sinemaya da uyarlanan Zorba Kazancakis'in kendisiyle giriştiği bir tür sessiz hesaplaşma sayılabilir. Geçmişin, kayıp giden zamanın, insanın temel yanılgılarının bir kez daha gözden geçirilmesidir bu roman. Zorba aracılığıyla Kazancakis, hayatının, yenilgiler ve soru işaretleriyle dolu bir bilançosunu çıkarır. Korkmamayı, yaşamı sevmeyi, ayakta durabilmeyi Aleksi Zorba’dan öğrenmiştir. Gerçekten de Zorba, bir yaşam kılavuzudur. Özgür insanların simgesidir.
Kazancakis’in mezar taşında yazanlar, doğrudan Aleksi Zorba’nın ağzından dökülmüş yazgı sözcüklerini andırıyor: “Hiçbir şey ummuyorum, hiçbir şeyden korkmuyorum, özgürüm.”
348 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1946
Yorumlar ve İncelemeler
Sonunda sevdim seni Aleksi :)
348 syf.
·
Puan vermedi
Uzun süredir okumayı planladığım , 
1000Kitap okurları sayesinde dikkatimi çeken bir kitaptı 
Zorba .
Heyecanla başladım ama ilk tanıştığım günlerde kendisinden pek hoşlanmadığımı itiraf etmeliyim. Aslında muhtemelen tüm kadın okurlarla aynı şeyleri düşündüm başlarda , ancak okudukça onu daha yakından tanıdıkça fikirlerim, duygularım değişti .
Zorba yı okurken pek çok duyguyu bir arada yaşadığımi söylemeliyim; bazen nefret ettim ondan , bazen gurur duydum , bazen aptalca buldum söylediklerini, bazen dahice...
İnsan olduğunu unutmadım hiç (hatta kendini gerçekleştirmis insan ) biz egitimcilere göre evrensel ahlak düzeyine ulaşmış nadir insanlardan biri dedim sonunda. Kitabı degerlendirirken yazıldığı dönemi , kültürü göz ardı etmememiz gerektiğinin farkındayım degerlendirmemi bu şekilde yaptığımı bilin lütfen, gerçi günümüzden de pek çok iz taşıyor malesef, zamanla ahlaki açıdan pek de gelisememis görünüyoruz.
Yine çok uzattığımın farkındayım :) değerli zamanınızı daha fazla almadan bitiriyorum . Yanı başımızdan bi hikaye Zorba onu muhakkak tanımalısınız.
Keyifli okumalar diliyorum :)
DSM'ye göre dissosiyasyon kişinin yaşadığı olay karşısında kendinden ayrışmasıdır. Peki bu tanıma göre bedeninin hiçbir alanı ile teması olmayan, zihin duvarlarını içine hapsolmuş bir insan dissosiyatif midir?
Nedir insanı zihinden bedene taşıyan?
Zihniniz çile (ip olan) yumağına dönmüşken kortekste sıkışıp kalan insanın eziyeti kime?
Sorunlarını bilgiyle, okuyarak çözebileceğine inanan insanın 'kitapları yüklenmiş eşekten' (Kuran'62/5) ne farkı var?
Bedeninde hissetmediğin bir erdemi sadece zihnin öyle söylüyor diye yaşamak gerçek bir erdem olabilir mi? Gerçeğin ipini bırakmayan, bedeni ne istiyorsa sorgusuz peşinden giden Zorba kendini zorlayan, kitapları yüklenmiş zihinden daha erdemli olabilir mi?
Aylardır çalışıyorum zihin/beden bütünlüğü üzerine ama çok açık söyleyeyim Zorba tüm çalışmaların yüklemi oldu. Yıllar önce bir televizyon programında bir sunucu; "kişisel gelişim" diye bir saçmalık olamaz kişisel gelişim edebiyatın içindedir demişti. Hangi makale bu kitabın bende yarattığı bedenleşmeyi (embodiment) bana yaşatabilirdi?
Ben söyleyeyim hiçbiri.
Sevgili 
Dücane Cündioğlu hep söyler; yüzlerce kötü örneğini denemeksizin iyi insanı iyi kitabı iyi filmi bulamazsın.
Okuduğum yüzlerce kötü örneğe minnettarım.
Yazar Hakkında
Nikos KazancakisYazar · 15 kitap
Nikos Kazancakis (Yunanca: Νίκος Καζαντζάκης) (d. 18 Şubat 1883, Kandiye, Osmanlı İmparatorluğu - ö. 26 Ekim 1957, Freiburg, Almanya), Yunan yazar, şair, siyasetçi ve filozof.
20. yüzyılın en önemli Yunan felsefecisi olduğu ve eserleri yabancı dillere en çok çevrilmiş olan Yunan yazarlardan olduğu düşünülmektedir. Fakat şu anki şöhretine, 1964 yılında gösterime girmiş olan Michael Cacoyannis'in yönetmiş olduğu Zorba adlı sinema filmiyle kavuşmuştur. Bu film, aynı ismi taşıyan kendi kitabından uyarlanmıştır.
20. yüzyılın en önemli Yunan felsefecisi olduğu ve eserleri yabancı dillere en çok çevrilmiş olan Yunan yazarlardan olduğu düşünülmektedir. Fakat şu anki şöhretine, 1964 yılında gösterime girmiş olan Michael Cacoyannis'in yönetmiş olduğu Zorba the Greek adlı sinema filmiyle kavuşmuştur. Bu film, aynı ismi taşıyan kendi kitabından uyarlanmıştır.
Girit'te, ada hala Osmanlı yönetimindeyken, Kandiye ilinde dünyaya geldi. Bu tarihlerde, Girit adasında Osmanlı İmparatorluğu'ndan bağımsızlık kazanma amacıyla ayaklanmalar yaşanıyordu.
Kendisinin evvelki eğitim dönemi hakkında fazla bir bilgi olmamasına rağmen, 1902'de Atina Üniversitesi'nde hukuk okumaya başladığı bilinmektedir. Hukuk öğreniminden mezun olduktan sonra, 1907'de ise felsefe üstüne çalışmak için Paris'e gitti. Burada Henri Bergson'la çalışma imkânı buldu.
1911 yılında Galatea Alexiou ile evlendi. Balkan Savaşları patladıktan sonra ise orduya katıldı. Savaş bittikten sonra ülkesine geri döndü ve felsefe hakkındaki çalışmaları Yunancaya çevirme çalışmalarına başladı. 1914 yılında, sonraki 2 yıl boyunca beraberce Yunan Hristiyan kültürünün ortaya çıkıp geliştiği yerleri gezeceği Angelos Sikelianos ile tanıştı. Bu gezilerinde Sikelianos'un milliyetçiliğinden oldukça etkilenmiş olduğu belirtilmektedir.
1922'den ölümüne kadar birçok ülkeyi dolaşarak, gezi yazıları formatında eserler verdi. Gezdiği şehirler/ülkeler ve bu şehirler/ülkelerde bulunduğu tarihler şöyledir: Paris ve Berlin (1922 - 1924), İtalya ve Rusya (1925), İspanya (1932), ve sonrasında Kıbrıs Adası, Aegina ""(Egina)"", Mısır, Sina Dağı, Çekoslovakya, Nice, Çin ve Japonya. Ayrıca Fransa'nın Nice şehrinde bulunduğu vakitlerde, Antibes yakınlarında bir villa satın almıştır.
1926 yılında ilk eşinden boşandı ve 1945'te, vefatına kadar birlikte olacağı Eleni Samiou ile evlendi.
Berlin'de bulunduğu sıralarda, komünizm ile tanıştı ve sağlam bir Lenin hayranı oldu. Hiçbir zaman tamamıyla komunizme bağımlı bir yoldaş olmasa da, Sovyetler Birliği'ni ziyaret ettiği vakitlerde, Sol Muhalefet yanlısı politikacı ve yazar olan Victor Serge'nin yanında kaldı. Sovyetler'de bulunduğu sıralarda, Josef Stalin'in önemli bir politik şahsiyet olarak yükselişine tanıklık etti ve Sovyet tipi komünizmden soğumaya başladı. Bundan sonra, öncesinde sahip olduğu ve milliyetçiliği ağır basan fikirleri değişmeye ve yerini daha evrensel ideolojilere bırakmaya başladı.
1945'te, Yunanistan'da komünist olmayan küçük bir sol partinin başkanı oldu ve Yunan hükümetinde bakan olarak görev aldı. 1 sene sonra ise bu görevinden istifa etti.
1946'da, Yunan Yazarlar Topluluğu tarafından Angelos Sikelianos ile birlikte Nobel Edebiyat Ödülü için kurula tavsiye edildi. 1957 yılında, bu ödülü 1 oy farkı ile Albert Camus'ya kaptırdı. Camus ödülü aldıktan sonra, Kazancakis'in bu ödülü kendisinden yüzlerce kez daha fazla hakettiğini söylemiştir.
1956 yılında Viyana'da Uluslararası Barış Ödülü'nü aldı.
1957'nin sonlarına doğru, lösemi hastalığına yakalanmış olmasına rağmen Çin ve Japonya'ya son bir gezi turuna çıktı. Dönüş yolunda ise iyice hastalanan Kazancakis, Almanya'nın Freiburg kentinde vefat etti. Ortodoks kilisesi mezarlıkta defnedilmesine izin vermediğinden, Kandiye'yi çevreleyen Venedik surlarının kale burçlarından birinin altına gömüldü.
Girit'te bulunan havaalanlarından birine ismi verilmiştir.
