Zorba
8.3
3.287 Kişi
9,6bin
Okunma
3.102
Beğeni
83,9bin
Gösterim
348 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 9 sa. 52 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Can Yayınları · Temmuz 2020 · Karton kapak · 9789750722486
Orijinal adı
Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά
Diğer baskılar
Nikos Kazancakis, çağdaş Yunan edebiyatının ancak buzlucam ardından seçilebilen, tedirgin ve büyük kişiliklerinden biri olarak çok tartışıldı, yanlış bilindi, az sevildi. Zorba adlı bu romanı, onun kendisiyle giriştiği bir tür sessiz hesaplaşma sayılabilir. Geçmişin, kayıp giden zamanın, insanın temel yanılgılarının bir kez daha gözden geçirilmesidir bu roman. Zorba aracılığıyla Kazancakis, özyaşamının yenilgiler ve soru işaretleriyle dolu bir bilançosunu çıkarır. "Korkmamayı, yaşamı sevmeyi, ayakta durabilmeyi bana o öğretmişti," diyor yazar. Gerçekten de Zorba, bir yaşam kılavuzudur. Özgür insanların simgesidir. Bugün Kazancakis’in mezar taşında yazılı olanlar, doğrudan Aleksi Zorba’nın ağzından dökülmüş yazgı sözcüklerini andırıyor: "Hiçbir şey ummuyorum, hiçbir şeyden korkmuyorum, özgürüm."
7 mağazanın 12 ürününün ortalama fiyatı: ₺27,03
Puan ve İncelemeler
8.3
10 üzerinden
3.287 Puan · 588 İnceleme
348 syf.
Zorba Olmak
Ah Zorba ah! Senin gibi yaşayabilseydik keşke. Kendimizi bırakabilseydik hayatın kollarına. Her şeyle bir olabilseydik. Kimseye göre yaşamadan özgür olabilseydik. Çocuk ruhumuzu ya hepten ya da parça parça kaybetmeseydik de hem kendimizin hem hayatın ruhunu okuyabilseydik... Yine de geç değil, çünkü, neyse ki içimizde her zaman filizlenen bir yaşam var... Ona tutunmalı, o filize bakmalı, sulamalı, toprağını havalandırmalıyız.
Anlatıcının adı yok kitapta. Ona "Patron" diyorlar. Kendisi bir kitap kurdu. Bu yüzden de Zorba ile bambaşka dünyalarda yaşıyorlar. Kitapta bu iki dünyanın kesişmesini ve ortaya çıkan şahane hikayeyi okuyoruz. Bu iki ayrı alem olan iki adamın dostluklarına hayran kaldım.
Zorba bize bir yaşam dersi veriyor. Hayatı o kağıtların arasında bulamazsınız yaşayın!... diyor. Haksız da sayılmaz. Kendini hiçbir şeye teslim etmiyor Zorba, tek derdi yaşamak, ama gerçekten yaşamak, kanıyla, canıyla, ruhuyla, bedeniyle, tüm benliğiyle... Kitap okuma amacımı sorguladım okurken. Her ne kadar amacımı faydalı bir şey yaptığımı düşünerek, bu minvalde düşüncelerle, rasyonalize etsem de bütüncül bir ruh yakalayamadım gerçekten de. Zaman zaman okumaktan soğuduğum oldu ilk kez. Ama yine de devam edeceğim tabii ki... Kitabın böyle bir etkisi var. Sonuçta Zorba ile tanışmama da kitap vesile oldu diyerek kendimi avutuyor ve okumaya devam ediyorum. Okumanızı da tabii ki tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar dilerim.
OKUYACAKLARIMA EKLE
285 syf.
·
Beğendi
"İyi kitaplar okumak, geçmiş yüzyılların en seçkin insanlarıyla sohbet etmek gibidir"
Diyen Descartes'e ve Kazancakis'in ruhuyla oturup bir çay içmek isteyenlere selam olsun.
Bizler yıllar boyunca çok okuyan mı bilir çok gezen mi geyiğiyle oyalanırken, gerçek bilgeliği bulanların hayatı özümseyerek yaşayanlar olduğunu Kazancakis yıllar önce Zorba'nın ağzından haykırmış. İşte kitap bunun bir örneğini -hem de mükemmel bir örneğini- bizim önümüze çarşaf gibi seriyor. İçi boşaltılmış ve okuyanı kişisel olarak purifize etmeye çalışan kişisel gelişim kitaplarına inat, Aleksi Zorba bize gerçeğin en içinden kopmuş bir kişisel gelişim örneği sunuyor.
Ona göre kendimiz yarı şeytan olmadan şeytanın kendisinden kurtulamayız.
İnsan, doğası gereği günaha meyillidir. Tanrı (eğer zat-ı alisinin varlığı mümkün mertebesindeyse) bizi günah işlemeyen melekler misali yaratmamıştır ve görünen köyün kılavuz istememesi gibi bizden istediği de kafamızı kazıtıp keşiş olmamız yada cüppe giyip 40 lokmayla mağaraya kapanmamız değildir. Adem-Havva kıssasında bahsedildiği gibi günahı işlediysek pişman olmamızdır.
İnsanın başka bir niteliği ise doğayı zıtlıkların sentezinden doğan diyalektik anlayışla algılamasıdır. Bu yüzden kötülük olmadan iyiliği de göremeyiz. Şeytan olmadan içimizdeki iyiliği de bulamayız.
Kısaca özetlemek gerekirse kitap Kazancakis'in saf, aydınlanmaya açık yanını temsil eden yan karakterimiz ve Aleksi Zorba denen hayatı iliklerine kadar yaşamış ve özümsemiş, insanın bilgelik ve canavarlığını aynı hamurda yoğurmuş, bir o kadar da çılgın ana karakter üzerinden kurgusunu buluyor. Bazen birkaç kelimelik öyle vurucu bir cümle kuruyor ki durup varoluşsal sancıların felsefi düzlemden hayat düzlemine yansımasına şahit olup bir dakikalık saygı duruşunda bulunmak istiyorsunuz. Ben bu vuruculuğu kaybettirmemek için bu alıntıları ne kadar dayanılmaz bulsam da diğer okurlara haksızlık olacağını düşündüğümden paylaşmadım.
Netice olarak batı komşumuzdan, baklavayı baklavaki yapıp kendine mâl etmek isteyen, rakıyı kazandan yeni çıkmış olarak içmeyi seven Yunanlıların bağrından kopup gelmiş bu dehayı okumamak, nitelikli okur açısından büyük bir kayıp olur diye düşünmekteyim. Umarım hayatı arayan, bilgelik sevgisi(felsefe) ile dolup taşan herkes, böyle bir dost ile karşılaşır ve de kişisel aydınlanmasına merdiven değil asansörle tırmanır.
İyi okumalar.
OKUYACAKLARIMA EKLE
348 syf.
·
Beğendi
·
10/10 puan
Zorba... Her şeyi, her gün ilk defa gören adam. Çoğu kişinin aksine, düşünmeye gereksinim duymayan adam. Tüm hazlarını kusturana kadar yaşayan adam.
Zorba, hayatı yaşadıkça, gördükçe, günahlar işledikçe öğrenen bir adam. Kendisi öldürmüş de sevmiş de. Var da etmiş bir insanı, yok da etmiş. Ve tüm bu yaptıklarının sonunda kağıtlardan da, düşüncelerden de anlaşılamayacak bir yere ulaşmış. Bu delilik mi, değil mi orası okuyana kalmış ama bence hayır, Zorba deli değil.
Zorba deli değil ama melek de değil. İnsanları ne seven ne de ayıran bir insan. Zorba insanlara acıyan biri sadece. Zamanında insanları Türk, Yunan diye de iyi kötü diye de ayırmış ama zaman ona göstermiş ki insan... yalnızca acınması gereken bir varlık.
Zorba, her bir öğretin benim için çok değerliydi. Her ne kadar kadınlar hakkında bazı dediklerine kaşlarım çatılsa da, biliyorum, bu seni mutlu eder. İnsanların bir şeyleri konuşmadan dile getirmesi seni mutlu eder Zorba.
OKUYACAKLARIMA EKLE
335 syf.
·
5 günde
·
Beğendi
·
9/10 puan
Sonuna kadar git be insan!
YouTube kitap kanalımda Zorba kitabının da içinde bulunduğu kitaplık turu videomu izleyebilirsiniz: youtu.be/a3ctaLux8B4
Zorba, aslında hepimizin içinde taşıdığı vicdanımız, nefsimiz, ruhumuz. Siz nasıl adlandırmak istiyorsanız Zorba da o. Her daim savaş içinde olduğumuz her şeye siz Zorba diyebilirsiniz. Bunu neden mi diyorum? Çünkü :
Zorba, karakterden daha ihtiyar, daha deneyimli, daha korkusuz, daha özgür. Vicdanımızın bize hep öğretmeye çalıştığı, denemekten korkmamamızı söylediği gibi.
Zorba, bizden daha çok konuşuyor. Vicdanımız da böyle. Düşüncelerini korkusuzca dile getiriyor. Zorba'yı bazen arkamızda bıraktığımızda pişmanlık duyuyoruz. Bazen onun gidişini özlüyoruz, bazen onu arıyoruz, bazen onla beraber eğlenip kendimizi fark etmek istiyoruz.
Zorba, her olayı bir ilkmiş gibi yaşıyor. Aynı ruhumuzun bize öğretmeye çalıştığı o canlı kalma dürtüsü gibi. Taş yuvarlamak, birilerinin ölmesi, birilerinin doğması... Aslında olayların derinine inince bu olayların olabilmesi için bir ilklerin olması gerektiğini anlıyoruz.
Zorba, geldiği zaman vicdanı sorgulamaya yönelten bir olgu halini alıyor. Burada yazar bunu daha çok tanrıtanımazlığa yormayı tercih etmiş fakat ben genel olarak kendini ve hayatını sorgulama olarak söylemeyi daha mantıklı buluyorum.
Zorba, geçmişi ya da geleceği düşünmüyor, anı yaşıyor.
Zorba, kendi kaderini belirlemek için hiçbir şeyi denemekten korkmuyor, hep savaşıyor.
Zorba, kendi tanımak için herkesin kullanması gereken bir yol aslında. Bunu fark edip onunla beraber herhangi bir şey yapmak istediğimiz zaman hayatımız iyi ya da kötü herhangi bir şekilde değişiyor.
Ayrıca roman, Yunanistan ve Türkiye kokan bir roman. Ülkelerin coğrafi yakınlığından dolayı kültürel olarak çok şey paylaşılmış romanda da. Bazen Selanik kokuyor roman, bazen de Kayseri.
Sonuç olarak savaşta olduğumuz ruhumuz, nefsimiz, vicdanımız, zaman, yaşadıklarımız, yaşayacaklarımız, beynimiz, hayatımıza giren insanlar, siyasi görüşler, dini görüşler... Hepsi sizin birer Zorba'nız olabilir. Nasıl bir Zorba'ya sahip olmak isterseniz...
OKUYACAKLARIMA EKLE
348 syf.
·
68 günde
·
5/10 puan
Roman iki ana karakterin günlerini, birbirlerinden ayrılana kadar ki zaman dilimini anlatıyor. Kitabı başta beğenmiştim, ilk bölümler insanı aslında biraz düşündürten olaylardı. Örneğin :Domuzların canlıyken bağırışları devam ederken sırf pişirecekleri zaman kötü kokmasın diye onların üreme organlarını kesmeleri ve hiçbir şey olmamış gibi o yavru hayvanların gözü önünde o kestiklerini pişirip yemeleri, bu dünyanın iyi bir yer olmadığını tekrar yüzüme çarpmıştı, kitap karakterimiz zorba da bu olayı eleştiriyordu ama benim kadar sarsıldığını düşünmüyorum. Üstelik bu olayın kitap kurgusu olduğunu düşünmüştüm ama gerçek hayatta da bazı ülkelerde yapılan bir şeymiş bu, hatta Almanya'da bunun için hayvanseverler yasa çıkarmak için uğraşıyorlarmış hala da.
Kitabın ana karakterlerinden biri Aleksi Zorba fakat olayları bize aktaran kişinin adını bile bilmiyoruz, Zorba ona sürekli Patron diye sesleniyor. Patron ve Zorba iki zıt karakterlerdi başlarda fakat kitabın sonlarına doğru Patron da Zorbanın bazı düşüncelerini benimsediğini görüyoruz. Ben başta acaba bir karakterin iki farklı yanı mı acaba diye düşünmüştüm eğer öyle olsaydı çok daha heyecanlı olabilirdi. Patron daha aklı başında, hayata ciddi bakan bir kişilik; Zorba ise tam tersi olduğu her andan keyif almayı başarabilen biri, aslında onu cahil olarak tanımlamak bence pek doğru değil içten içe her şeyin farkında fakat bunlar ona ne fayda sağlayacak ki? O yüzden hayatını dilinden düşürmediği "kadın ve şarapla" geçiriyor ömrünün sonuna dek.
Bu kitapta beğenmediğim şey kadınlara karşı kullanılan dil. Yukarıda da anlattığım gibi kadın ve şarap yan yana geçiyor sürekli. Kadınları insan olarak değil hayatın keyif amacı olarak sürekli gözümüze sokmaktaki amaç neydi? Kitapta o kadar kadın kelimesi geçmesine rağmen kadınların iç dünyalarına ait bir şey yok, sürekli dışarıdan nasıl görüldüğü betimlenmiş durulmuş, yok şöyle elleri varmış yok şöyle göğüsleri varmış. Hatta dul bir kadın bu karakterlerimizden biriyle birlikte olduktan sonra çevresindeki erkekler tarafından katledilirken bile 'göğsüne doğru akan kan gençleri çıldırtıyordu' gibi bir cümle geçiyordu, yuh! Yorumu kitabı okuyanlara bırakıyorum.
Bir de son olarak kitabın gereksiz uzatıldığını düşünüyorum hep benzer olaylar, birbirini tekrar eden aşırı mekan betimlemeleri beni çok sıktı okurken. Kitap 100 sayfada da kendini anlatabilirmiş hatta o şekilde akılda daha iyi yer edinmiş olurdu bir süre sonra insan bu yazar, yazmak için yazıyor hissine kapılıyor. Kitabı ortalarda bırakmayı düşündüm ama kitapta geçen şu güzel sözün hatrına bitirmeyi başarabildim :
"Dünyayı bugünkü durumuna getiren nedir, bilir misin? Yarım işler, yarım konuşmalar, yarım günahlar, yarım iyiliklerdir. Sonuna kadar git be insan, avara et ve korkma! Tanrı, baş şeytandan çok yarım şeytandan iğrenir!"
OKUYACAKLARIMA EKLE
335 syf.
·
8 günde
·
8/10 puan
Nikos Kazancakis, okuduğum ilk Yunan yazar oldu ve bu buluşmadan gayet memnun ayrıldığımı söyleyebilirim. Kitabı okurken birçok yerde Türkiye ve Türklerle ile ilgili tespitlerin de yer aldığını görünce yazarın bizleri de gayet iyi tanıdığını fark ettim. Hatta her zaman Yunanlılar ile Türklerin birçok konuda benzer olduğunu düşünen biri olarak bu kitap düşüncelerimi destekler nitelikte bir kitap oldu. Yazarla ilgili vereceğim son bilgi de mezar taşında; "Hiçbir şey ummuyorum, hiçbir şeyden korkmuyorum, özgürüm." yazması... Yazarın cesaretini takdir ettim doğrusu. Bu hassas konuyu ayrıntılı olarak deşmeden geçiyorum.
Zorba, yazarın en önemli eseri olarak kabul ediliyor. Diğer kitaplarını okumadım; ama bir gün vaktim kalırsa okumayı düşünebilirim.
Kitapta yazar önümüze birçok yan karakterin dışında iki ana karakter sunuyor. Yazarın vermek istediği mesajlar bu iki ana karakterin başından geçen olaylar kanalıyla okuyucuyla buluşuyor. Ana karakterlerimizden ilki, anlatıcı. İsmi yok. Olaylar onun gözünden anlatılıyor. Lakap olarak kendisine "kağıt faresi" diyebiliriz. Kağıt faresi ilk başta çok bir anlam ifade etmiyor tabii. Ben de ilk gördüğümde ne saçma bir kavram demiştim...
Yazarın "kağıt faresi" olarak nitelendirdiği ana karakter, içimizden birisi. Bu site içerisinde eminim birçok "kağıt faresi" vardır. Okuyan, sürekli okuyan, düşünmeden hareket etmeyen, teoride bildiği doğruları hayatında da uygulamaya çalışan, doğru olmaya çalışan ve kimseyi incitmeyen bir karakter. Dediğim gibi, içimizden biri. Açıkçası ben kendimi "kağıt faresi"ne son derece yakın buldum karakter olarak. Fakat tahmin edeceğiniz üzere asıl ana karakter, kitaba adını veren, Aleksi Zorba...
Aleksi Zorba ise, "kağıt faresi"nin aksine hareketli ve güçlü bir işçi motifinde. Canlı bir yüreğe sahip, hayatla iç içe, kadınları, dansı, müziği seven, hilesiz, yalansız, kocaman bir ruh. Toplumsal açıdan bakıldığında, rahatsız edici düşüncelere de sahip.
Mesela; "Eğer Cehennem varsa, ben Cehennem'e gideceğim; nedeni de bu olacak. Çaldığımdan, öldürdüğümden, zina yaptığımdan değil, hayır hayır! Bunlar hiçbir şey değil! Tanrı bunları bağışlar. Ama ben, o gece, bir kadın yatağında beklediği halde gitmediğim için Cehennem'e gideceğim." gibi cesur cümleleri var.
Yine benzer bir düşünceyi ifade eden, “Eğer bir kadın, yalnız yatıyorsa, bunun suçu bizde, bütün erkeklerdedir. Yarın, Tanrı'nın huzurunda hepimiz hesabını vereceğiz. Tanrı bütün günahları bağışlar, dedik ya süngeri var; ama onu bağışlamaz! Kadınla yatacak halde olup da, bunu yapmayan erkeğin vay haline patron!"
Bu cümlelerdeki ifadelerle ve Zorba'nın kadınlara bakış açısıyla, kitabın ve Aleksi Zorba'nın beni bir tık rahatsız ettiğini açık yüreklilikle söyleyebilirim. Birçok yerde dul kadınlar üzerinden sohbet dönüyor veya kadınları cinsel bir obje olarak sunuyor önümüze Aleksi Zorba. Tabi "kağıt faresi" olarak nitelendirilen diğer ana karakterimiz Zorba gibi düşünmüyor ve birçok yerde Zorba' ya karşı çıkıyor. Ben yine de bu konularda yazarlarımızın daha hassas davranması gerektiğini düşünüyorum. Eğer bir kitabın ana karakteri, kitaba adını verecek olan Aleksi Zorba oluyorsa, Aleksi Zorba'nın düşüncelerini eleştirirken yazarı da eleştirebileceğimizi düşünüyorum. Mesela kitabın adı, Zorba değil de Kağıt Faresi olsaydı bu eleştiriyi yapmazdım...
Her şeye rağmen, kitabın içerisinde zaman zaman sesli gülmeme sebep olan diyaloglar ve bölümler de oldu. Zorba'nın "kağıt faresi"ne yazdığı bir mektuba "Sevgili patron, bay kapitalist!" diye hitap ettiği kısımda açıkçası sesli güldüm. Bunun dışında en başta da söylediğim gibi, Türk motiflerine de sıkça rastlanıyor. Aynı coğrafyada yaşadığımız için doğal olarak birçok benzerliklere rastlıyorsunuz kitabı okurken. En hoşuma giden kısımlardan biri de kitabın son kısımlarında şu dizelere yer verilmesiydi:
"İki keklik bir tepede ötüyor;
Ötme de keklik, benim derdim yetiyor,
Aman aman!" youtube.com/watch?v=q73rL-MQLXw
OKUYACAKLARIMA EKLE
335 syf.
·
3 günde
·
Beğendi
·
9/10 puan
#spoiler ..
Çok güzel bir kitap okudum ..aslında çok güzel bir kitap okuduk. ..sevgili 1000kitap.com/yasmin25 ile birlikte "çok güzel bir kitap " okuduk :) iyiki de okuduk :) "güzel ' okuduk ")
Konuşan kitaplarım vardır benim .. bana beni anlatan ,bana hayatı anlatan , hatta bazı bazı ştttt sana söylüyorum bu satırı iyi anla diyen :).. Zorba hiç susmadı :) Ölene kadar susmadı ..çok meraklı .. çok saf,çok sade ,çok deli :) nasıl tanımlanır bilinmez bir adamdı Zorba :) yedi -içti bedenini besledi o enerji ile benim de ruhumu besledi (ruh için yemek içmek lazım der:) kendileri ....
Tanrıyla ,Şeytanla,kadınla ne aşkı ne kavgası bitmedi gitti ..öyle güzel sözler söyledi ki bir çoğu altı çizili bende kaldı :) ki kalsın :) zaman zaman geri dönüp bakmak için :) tekrar sorgulamak ,tekrar gülmek ,tekrar ağlamak için ...
Nikos Kazancakis yüz yıl önce "günaha son çağrı" ile zaten kütüphanemde yerini almıştı şimdi yanında "Zorba" da var :)
Mutlaka okuyun diyorum çünkü çok "insani " çok keyifli :)
"Ayrılıyoruz " diye mırıldandı ..sen nereye gideceksin patron ?
"Yabancı ülkelere gideceğim ,içimdeki keçi
daha çok kağıt yiyecek :) "
"Hala akıllanmadın mı patron ?"
"Akillandım Zorba :) sağ olasın ;ama bende senin yolundan gidiyorum :) bende senin kirazlarla yaptığını yapacağım :) o kadar çok kağıt yiyeceğim ki bulantı gelecek :) kusacak ve kurtulacagim. .
Vedalaşırken sana bu kitap boyunca dinlediğim şarkımı bırakıyorum :) benim toprağım'da buluşuruz :)
Bu şarkı sana :)
youtu.be/jDRLeFOZNoQ :))
"Iki keklik bir tepede ötüyor " da senden bana :)
Imza :) Kağıt Faresi :))
OKUYACAKLARIMA EKLE