Genç kadın, başkalarının kendisi için ne düşüneceğini aklından çıkaramıyor, bu yüzden hep başı eğik dolaşı yordu. Boşu boşuna kendini yiyip bitirdiğinin farkında bile değildi. Çünkü kendisinden başka hiç kimse onu özel bir varlık, bir ders, bir tutku ya da olay kahramanı gibi görmüyordu. Başkaları için gelip geçici bir düşünceden öte bir şey değildi o. Arkadaşları için bile öyleydi. Ölene dek kendisini böyle gece, gündüz demeden yiyip bitirecek olsa, "A, kendini boşuna mutsuz ediyor!" diyeceklerdi. Tersine, gün ışığından, çiçeklerden, bebekten tat almaya, neşeli olmaya çalışsa, o zaman da, "Aferin, iyi dayanıyor!" diyeceklerdi, hepsi bu kadar. Ayrıca, ıssız bir adada, yalnız olsaydı, hiç kuşkusuz, başına gelenlerden dolayı bu denli mutsuz olmayacaktı.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.