ve sen,
en aydınlık izleğisin o karanlık şehrin
engin kıyıları, sessiz ve de dingin
mahşer yerine benzeyen güncelerde
sahibini arıyor, asude dizelerin
gecenin
düğümünde filizlenen ve güne ün düşüren
kalabalık bir kimsesizlik sanki “için”
kaynağı bilinmez ve derin, yankılar gibisin
imgelerin, umarsız hançer, nasıl da özgür ve keskin
susuyorum dokundukça tenhalarına
soluk oluyor bellediğim hecelerin…
sen, bilemezsin okudukça büyüyor,
içime işliyor görmediğim gözlerin…
Arzu Eşbah
·
10 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.