Cengiz Aytmatov’un okuduğum 2. Kitabı oldu diğeri Beyaz Gemi’ydi. Gerçekten şahane yazılmış su gibi akan bir kitaptı. Cemile’de keza öyle hiç sıkılmadan bir oturuşta okunabilir bir kitap. Kitap “en güzel aşk hikayesi” olarak değerlendirilmiş ama ben güzel bir aşk hikayesi göremiyorum sadece yazarın kalemi mükemmel. Gelelim kitaba. Köyün bütün erkekleri cepheye gider askerlerin arasında kitabın baş kahramanı Cemile’ninde kocası vardır. Kitap 3. Kişi ile yani 3. bir bakış açısıyla yazılmış Cemile’nin kocasının erkek kardeşi tarafından, o da 15 li yaşlarda var yada yok. Büyük bir aşk hikayesi beklerken bunun altında kalan bir hikaye ile karşılaştım. Aradığı sevgiyi ilgiyi kocasında göremediğini düşünen Cemile, cepheden dönen Danyar ile birbirlerine aşık oluyorlar bu sırada kocası hala yanında yok ama böyle aman aman bir aşk beklemeyin, belki de hikaye kocasının kardeşi tarafından gözlemlenip anlatıldığı için bana çok geçmedi de diyebilirim ama 1. Seçenek daha baskın. Cemile karakteri de anlatıldığı gibi masum gelmedi dere kenarı ve öpücük mevzusu tabii. Köy yerinde kızları sıkıştıran erkekler öpücük almazlarsa dereye atacağız diyerek yollarını bulmuşlar. Cemile de gayet rahat bu öpücüğü veriyor. Neden? Nereden bakarsak bakalım hangi duygu hangi düşünceyle olursa olsun hiçbir zaman onaylamayacağım bir durum. Kitabın sonlarına doğru Cemile ve Danyar’ın aşkına başından beri tanık olan küçük kardeşin de Cemile’ye tutulmasına kaç puan veriyoruz peki? İçimden “sen neymişsin be Cemile” demek geldi. Kısacası aşk hikayesinden ziyade aldatma hikayesi okumuş olduğumu düşünüyorum ama kitabın su gitmesi ve yazarın şahane kalemine diyecek söz yok.

CemileCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201932,2bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.