Doğru İkbal’in odasına kadar gitti. Onu hâlâ orada görecekmiş kuruntusunun mağlubuydu.
Örtüleri kaldırılmış,cibinliği indirilmiş karyolasına kadar gitti,bir müddet oraya baktı,sonra hemen oraya,seccadenin üzerine atıldı,birinci defa olarak feryat ihtiyacını tutmak istemedi, orada bağırarak,kıvranarak şimdi bu evi tamamen boş bırakan kardeşi için kana kana ağladı.
Sayfa 216Kitabı okudu
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.