"Ne yapabiliriz?
Yaşamak gerek! (bir sessizlik) Yaşayacağız Vanya dayı.
Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız.
Bugün de, yaşlılığımızda da dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz.
Ecel saati gelip çatınca da uysalca öleceğiz ve orada mezarın ötesinde çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz... Ve Yaratıcı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz...
İnanıyorum buna dayıcığım, bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum..