Yaşayan ve düşünebilen bütün varlıklar içinde en acınacak halde olanı biz kadınlarız. Önce açık arttırmaya girercesine kendi paramızla bi koca bedenimize bir efendi satın alırız. Kötülük üstüne daha da beter bi kötülüktür bu yaptığımız. Aldığımız adam iyi mi kötü mü tamamen şansa kalır. Boşanmak, kadının kusuru gibi görünüt hayır diyemez hiç kocasına. Başka bir ortamda farklı geleneklerle karşılaşan, erkeğine nasıl davranması gerektiğini babasının evinde öğrenemeyen kadın is kahin olsa yeridir. Büyük zahmetlere katlanarak bunu başarır, kocamıza evlilik bağlarınım baskısını hissettirmezsek ne mutlu bize, başaramazsak ölsek evladır. Oysa erkek eşiyle birlikte yaşamaktan sıkıldı mı bir arkadaşının ya da bir yaşıtının yanına giderek dışarı çıkıp ruhunu dinlendirebilir. Kadınlar ise tek bir kişiye yöneltmeli dikkatlerini. Bizim evimizde güya tehlikelerden uzak yaşadığımızı oysa kendilerinin ellerinde silahlarla savaştıklarını söylerler. Büyük yanlışları var! Bir kez doğuracağıma üç savaşta savaşmayı yeğlerdim. Ama bu sözlerin anlamları bile senin ve benim için farklı. Burası senin kentin babaevin var dostların var yaşayabiliyorsun hayatın güzelliklerini. Oysa ben yapayalnız ve vatansızım yaban elden getirilmiş bir ganimetmişim gibi kocam beni küçük düşürüyor.
"Hala hepsinin geçerli olduğu bir dünyada yaşıyoruz ne yazık ki..."
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.