Rougon_Macquart serisinin 4.kitabı Plassans Papazını severek okudum.Rougonlar burjuvaziyi,Macquartlarsa alt tarafı temsil ediyordu. Romanda sakin bir taşra burjuvası hayatı yaşayan François Mouret (Macquart) ve Marthe Mouret (Rougon)'un evine uzak diyarlardan atanmış bir papaz (Faujas) ve annesi kiracı olarak geliyor.Romanın ilerleyen bölümlerinde rahip ve annesi çeşitli entrikalarla Plassans üzerindeki hakimiyetlerini arttırırlar.Hiç beklenmedik olaylar,delilik eşiğine gelmeler_bence aile tam delirmelik_hepsi öyle bir yerden kafayı çiziyorlar ki ortam da çok müsait buna. Burda Zola'nın diğer kitaplarının aksine burjuvazinin karşısında işçi sınıfını temsil eden karakterler bulunmuyor. Uğradığı haksızlıklar karşısında aklını yitiren ev sahibi (Mouret) yazık oldu adama diyorum ama müthiş bir finalle hepsinin hakkından geliyor.Beklemediğim bir son,Mouret'in Macquartlardan olduğunu düşünürsek işçi sınıfını temsilen kaybedecek bir şeyi olmadığını hem kendisini hem de egemenleri yakabilecek deliliğe ulaşabileceğine yaptığı bir gönderme oluyor. Serinin diğer kitaplarına göre okuması daha kolay,uzun uzun tasvirler yok,bu romanda olay örgüsüne ve karakterlerin iç dünyasına yönelen Zola tabi ki aşkı onu da öyle gerçekçi anlatıyor ki kadının bütün sıkıntılarını yaşadım okurken.Marthe'nin papaza duyduğu yasak aşkın yakıcılığını kadının papaz ona kötü davrandıkça kendini papaza daha da bağlaması çağının oldukça ilerisinde duyguları ve tartışmaları dönemi olduğu gibi yansıtıyor.

Plassans PapazıEmile Zola · 096 okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.