Oğuz Atay'ın, kitabı yazarken tam bir isyan halindeymiş gibi bir izlenim edindim. Birbirini hiç aralıksız takip eden kelime dizileri ve iki üç satırlık kesintisiz cümleler gibi. Yazar da zaten bunlardan okuyucunun sıkılacağını düşünüp, kitabı kimse yarıda bırakmasın diye, bu düşünceye sahip olacak kişilere, tutunamayanlar, diyerek kitaba bağlamaya çalışmış. Okuyucu da muhtemelen hep bir sonraki sayfada kitaba kendisini bağlayacak ifadeler arayarak kitabın sonunu getirmiş olabilir. Yoksa çoğu kişinin bitirmediğini düşündüğüm bir eserdi. İşin en ilginç yanı ise yazar kitabı 724 sayfada bitirerek aslında kendisi tutunamamış... Herhalde bu son cümlem kitabı benim acımdan en güzel ifade şeklim olmuştur diye düşünüyorum.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,7bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Erkan Şahin