İnancınız varsa bir düşünün. En sevdiği varlık Efendimize çektirdiklerini, tattırdığı acıları.
Daha doğmadan babasız, çocukluğuna doyamadan anasız bırakıyor. Hem yetimliği hem de öksüzlüğü yaşatıyor. Sonra toplumundan dışlanıyor, hatta doğup büyüdüğü sülalesinin topraklarını terk etmek zorunda kalıyor. Aşık olduğu kadını kaybediyor. İnsan için en büyük acılardan olan evlat acıları tadıyor. bir babanın kendi evladını toprağa vermesinin acısı. Daha nice her birimizi kahredecek acılar, zorluklar. Açlıkla bile sınanıyor. Yiyecek bir şeyler vardır umuduyla kapısını çalındığında iki büklüm kapıyı açıp hasta mısınız, sorusuna Açım Ya Ömer, diyor.
Kainatın Efendisi, En sevgili böyle hayat sürüyor.
Ama o Peygamber diyelim, şuan bu saatlerde evladının parçalanmış cesedini arayan, toprağa veren anneler babalar var. Annesinin cesedinin kendi bedeni üzerinde soğuyuşunu yaşayan bebekler var.
Acı çekiyoruz, hayat zor vs vs vs hiç kimsenin acısını küçümsemek hafife almak hiç kimsenin haddine değildir. Ama evladının ceset parçalarını poşetle taşıyan adamları görünce insan ayda bir bile olsa evladına sarılıp koklayabilmenin kıymetini bilip şükredebilmeli. Çocuklarına yiyecek un alabilmek için bombalanan anneyi görmek bazı şeylerin dehşeti ve vahşeti acılarımızı ne kadar havada ve boş bırakıyor. Daha yeni deprem yaşadık. Enazından deprem bizlere bir şeyler öğretip göstermeli. Hayat kısa ve her an bitebilir. Elimizdeki her şeyin yok olması 1 dk bile sürmüyor. Neyse yaaa amaaan
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.