İyilik kadar görece ve tehlikeli bir kavram yoktur. Ne yolla olursa olsun, isterse bir iyilik nedeniyle olsun, ezilen, zayıflığını, başkasının yardımına muhtaç olduğunu hisseden insan, durmadan karşı koymayı, başkaldırmayı düşünür, iyiliğiyle kendisine zayıflığını, güçsüzlüğünü kanıtlatan insana, bilinçaltında sevgiden çok hınç beslerdi. Çünkü, başkasının iyiliği kadar insana zayıflığını, güçsüzlüğünü hatırlatan başka bir şey olamazdı. Çünkü iyilik hep tek yönlü bir davranıştı. İyilikte yalnız bir kişinin iradesi söz konusu olabilirdi. İyilik denen bir davranışı yapmaya kişiyi zorlamak kimsenin hakkı sayılmadığı için vardı iyilik denen şey. Üstelik, koşulsuz ve soyut iyilikte, çoğu zaman sevgiye de yer olmazdı. Çünkü gerçekte iyilikle sevgi birbirine karşıt tek yönlü davranışlardı.
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.