Ne yapabilirdim? Derin bir nefes alıp önümdeki sonu görünmeyen yola baktım. Ömür boyu hapse mahkum edilmiş gibi hissediyordum. Fakat karamsarlığa kapılmadım. Hatta arada neşelendiğim dahi oldu. Asla bir kahraman değilim. Burada tek mesele, tutarlılığa ilişkin bir ölçü idi. Hayatınız boyunca bir şeyler söyleyip ona inandığınızı düşünürsünüz. Sonra öyle bir an gelir ve gerçekler imtihana tabi tutulur. İslam'da bir öğreti vardır (ki birçoğuna göre en önemlisidir); başınıza gelen her şeyi Allah'ın takdiri olarak kabul etmeniz gerekir. Doğrusunu söylemek gerekirse, daha evvelden buna pek kafa yormamıştım. Fakat hayatımın geri kalanını hapishanede geçirip haydutlar arasında ölebileceğim bir durumla karşı karşıya kalınca kendime bu en temel kuralı hatırlattım: bir miktar tutarlılık. Ruh sağlığımı ve hekimlerin görüşüne göre beden sağlığımı da muhafaza ettim. Bu hususta dinin yanı sıra bir şeye daha teşekkür borçluyum: çocuklarımın moral desteğine.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.