On iki yaşına gelince ....
"İmamı dinlemiyordum bile! Korkunç bir ıstırap ruhumu kavramış ve uyuşturmuştu; hocanın sözleri beynimde yankılandı durdu ve onları yavaş yavaş algılamaya başladım -"Neyyir, çarşafa girmelisin"- yani, çevrende yaşayanlar gibi, sen de dünyadan ebediyen uzaklaşmalısın; annen gibi, kuzenlerin gibi, ablan gibi bir esir olmalısın; hareme kapanmalısın; artık bahçede peçesiz oynamamalısın; kırlarda Arap taylarına binmemelisin; gözlerini ve ruhunu peçeyle kapamalısın; her zaman sessiz olmak, kendini unutturmak, her zaman, her zaman yalnızca bir
şey olmalısın..."
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.