peter pan ve gölgesi Her gün birkaç sayfasını yaşadığım eserlerden biri. Üzerine düşündüğümde yanlış tarafta durduğumuz fark ettim. Öfke, dur duraksız bir öfkeyi ele alan bir hikaye değil. Yeryüzünün bütün hikayelerine tanık olan zamanın binde birlik hissesine denk gelinen an. Kurgu baskıcı bir babanın hışmından başka bir şehre taşınan genç bir öğrenci üzerinden ilerler. İlk sayfalarda gencin çoktan ölmüş olduğunu hikayenin onun gözleri önünden geçen yaşam şeridinden bir kesit olduğunu öğreniyoruz. Tatlı bir anı olarak, annem de ben uyuduktan sonra okumuş ve belleğime ölümsüz bir şekilde kazınan jest ve mimikleriyle kısa bir değerlendirme sundu bana. :) yukarıda bahsettiğim gibi gencin buhran krizlerini değil de toplumun öfke kıskacının boyutlarını, bu yenilmez araçla ne işler başardığını anlatır. Her şey Marcus'un şapele gitmeyi reddetmesiyle başlar ve seçimlerinin diğerlerini aşan bir çizgide olmasıyla. Kız arkadaşının psikolojik sorunlarından tutun da sürekli oda değiştirmesi, kendi topluluğundan olmayan insanlarla arkadaşlık kurmak istememesi. Size hikayeyi tamamiyle anlatacak değilim üstelik benim anlattıklarıma bakıp "arkadaş bunların hiçbiri yok kitapta sen nerden uydurdun?" diyebilirsiniz. Okulda hikaye inceleme dersi sonrası arkasından 'hocanın aklından gecen yazarın aklına bile gelmemiştir eminim" dediğimiz çok olurdu :) demek istediğim benimki izlenim sadece. Berger'in şu söylemiyle bir nebze açıklık getirebilirim belki: "Bir resmi kendisi kılan, nesneleri nasıl bir arada tuttuğu , ya da tutamadığıdır. Okullar bunun "kompozisyon" dedikleri şeyle ilgili olduğunu söylerler. Onların verdiği akademik anlamda, kompozisyon ölüm katılığından başka bir şey değildir! Hayır, her şeyi bir arada tutan boşluktur - her farklı örnekte kendine özgü bir tarzda." Ben de kendi boşluğumu işe koşarak bu incelemeyi yazmaya cesaret ediyorum. Konuya dönecek olursak eserin isminin babanın öfkesinden geldiğini düşünenler olmuş. Bu fikir çekici gelmedi. İddia ettigim gibi muhafazakar çıglıgın celallenişinin sır verir gibi kulağınıza fısıldanmasi. Seni gidi toplum duşmani anlat bakalim dediğinizi duyar gibiyim:) Kiracı filmindeki karakteri anımsatıyor Marcus ve dolayısıyla Peter Pan. Her gece masallar ülkesine kaçan bu biçare pek eğlenceli bir hayat sahibi gibi görünse de sabunla yapiştirdigi gölgesi ve lütufkar perilerin tozları olmasa bir hiçtir. İste o zorla tutturulan gölgeler yani sosyal rollerimiz olmasa bizde un ufak edilmiş olmaz miyiz? Gölgemiz bir yasam sunar belki ama ayni zamanda da binlercesini çalar. Gölgeyle mutluyuz distopyalara meydan okuruz ancak sadece karanlıkta. Biri ışıkları açinca yalanlarla dımdızlak kalmayacak miyiz sanki? çok şükür ki körluğümuze kör olduğumuzdan kimsenin aklına gelmez bu, çok şukur. İste golgesine tutunamayan bir Marcus ve onu boynuzlarina takip ilerleyen kızgın bogalar. Masalların tekrar ettiği epik soylem. Basit bir ögrenci isyanı (ilerleyen sayfalarda daha devasa boyutlarda bir gösteri mevcuttur) bu kadar abartılmali mi derseniz evet sabun köpuklerinden kafanız kaldırıp da bir bakın. Doğru yolda ilerleyenler (!), yanlış yolda hayatini mahvedenler, tercihte bulunmayanlar ve su an koltukta homurdanarak bu dandik yaziyiıokuyan herkesi ilgilendiriyor bu. Kirmizi baslikli kizi kim kurtaracak? Hic evinden cikmasa daha mutlu olmaz miydi? Yabancilarla konusmus ustelik. Avcilar dedikodusunu yapmaya baslamisti nicedir. Ne diyosun sen degisik karsi cikalim da dislanalim mi diyorsunuz degil mi? Evet belki dislanmis olacaksiniz superman kostumunuzu kaldirip atacaksiniz ama insanin kendini dışlaması daha rezilce değil mi? İntihardır bu. Cinayete kurban gitmeyi tercih edip kendimizi sayısız kez kurşunladiginiz hayatlarımızda göze alabileceğimiz ne var ki bu kadar değerli olan? İrade yalnızca. Özgürlük falan filan diye atilmayacagim hiç. Bu yanılgıya kapılırsanız Peter' in sevimli arkadaşı Wendy'e dönüşmüş bulacaksınız kendinizi. Sadece boyun damarlarında çın çın öten öfkeyi fark edin yeter. Yeterince şanslıysanız bir gün sıra size gelir. Öfkeyi ödünç almanız gerekebilir. Marcus'un bir de sevmediği bir arkadaşı vardı ne diyordu tıslayarak "hepinizden intikamımı alacağım... hepinizden!" :)

ÖfkePhilip Roth · Yapı Kredi Yayınları · 2018274 okunma

··

537 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

tabula rasa