ŞİKAGO BİZİM OLACAK !!
..
| Şikago Mezbahaları
| Upton Sinclair
Selâmlar
Gazap Üzümleri ‘nin son sayfasında bir daha böyle güzel bir kitap okuyamam demiştim ama Şubat ayında daha iyisini okudum diyebilirim.
Sahafta dolaşırken denk geldiğim bu eser Orwelvari bir his vermişti sonra inceleyince Steinbeckvari olduğunu fark etmiştim, o zamandan beri nihayet okudum
Bu eser Şikago ‘daki devasa et endüstrisinde çalışan emekçi sınıfın nezdinde zamanın sömürülen emekçi sınıfını Jurgis ve ailesinin öyküsüyle anlatıyor.
Ve bu emekçi sınıfı sömüren sınıfa çok kapsamlı ve sert eleştiriler getiriyor.
Jurgis ve ailesi önce bir ev alıyor taksitle ve canla başla en küçük çocuğa kadar bütün bu taksitleri ödemeye çalışıyorlar.
Ama iş bulmak kolay değil, 5/10 kişilik pozisyona binlerce kişi başvuruyor, çalıştıkları işe kışın gitmek donmak demek, mezbahada ayakları kesilecek kadar zarar görüyor, bu mezbahalar ölüm yatakları, alınan ücretler yetersiz, çekilen eziyet ve verilen emek çok fazla, kesilen hayvanlardan yapılan etler berbat hallerde bile kullanılıyor: çürük, bozuk, kemik..
Ama trösler için isteyen gider yerinde bu koşullarla çalışmak için can atan yüzlerce insan vardır çünkü.
Pek çok sorun yaşarlar bitmez dertleri ve bu durumlarda onlar bir insanla muhatap olduklarını düşünürken hep bir zincirin halkasıyla muhatap olurlar.
Ülke belli bir grubun kendi arasında yaptığı paslaşmadaki topa dönmüştür. Çıkarlar doğrultusunda sürüp giden dinin, siyasetin, sanatın, medyanın, şirketlerin, sendikaların arasındadır bu paslar. Ülkenin en derinindeki damarlarıdır bunlar ve esasen birbirine bazen karşı, bazen destekçi olurlar tek dertleri: daha çok güç, daha çok mevki, daha çok para..
Jurgisler bir değil binlerce tanedir ama bu sistem için sadece emeği sömürmek istenilen varlıktır.
Bir lokma yiyeceğin tedirginliğini sırtında kamçı gibi taşıyan insanlara; karnı tok sırtı pek dinciler vaaz verir,
ayakları mezbahada kangren olmuş insanlara politikacılar oy gözüyle bakar,
yolda kara bata çıka gidip gelen işçilerin şirketler kanlarının son damlasını da isterler; fabrikalarda birinin ölmesi demek sadece yeni bir işçi seçmek demek.
devlet ise bir statüko ve kara düzen muhafızı gibidir, halkın ve emekçi sınıfın halini korumayı bırakın sistemi sürdürme için gerekli bir şeydir onlar için.
Herkesin daha özgür, daha iyi yaşama koşulları diye atıldığı bu yaşam bir girdap oluyor. Ölümler, hastalıklar, kadınların kullanılması, dilenmek her köşe başı bir dert oluyor.
Kitap çok acı gerçekten bedenimizde hissediyoruz acıyı, soğuğu, açlığı…
Bu ancak okuyanın anlayabileceği bir yer.
Daha sonra bu sefaletin umudu sosyalist toplantılar oluyor.
Asıl çoğunluk olan işçi sınıfı daha az sayıda bir grubu nasıl alt eder, sistem onlardan neleri yok pahasına nasıl alıyor hepsi tek tek konuşuluyor.
Kitabın en çok altını çizdiğim pek çok gerçeğin propagandası vardı o sosyalist toplantılarında.
Bu kitapta daha şimdiden bu senenin en iyi kitabı çok iyi lütfen okusun herkes
Kitapla Kalın
Şikago Mezbahaları 
Upton Sinclair
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.