Êvar e
Pir sar e
çol e, gir û çiyan bê dar in
Tarî ye
Zarî ye
Bê te dil û can birîndar in
Welat e
şewat e
Hêstirên min dikevin; çem e
Dîlê min
Dilê min
Êdî were delalê! dem e
Mamiz î
Bi saz î
Kaniya stêr bû dilê min, mir
Hejkirin
Tum birîn
Xwelî bûn ne ma pêt û agir
Adar e
Hawar e
Camêr tev dimeşin, bê Al in
Stran û deng
Gul bê reng
D`mehdikan de zaro dinalin
Gir û ber
Qrên û şer
Top û tifing diricifin... Ah!
Ax û dar
Gî xwîndar
Ne mîrek ma ne siltan û şah!
Kel û gund
Cihên kund
Jin û keç burc û qesr gî kêmbext
Li gorinan
Berazan
Bûk jî mir, ne ma serîr û text
Talî reş
Bîst û şeş
Lê dil ne mir ne bû ax û rijî
Hêstir reş
Sîng, dil geş
Canên me gî camêrî tijî
Hawar, hejmar 9, 30 îlon 1932