Korka korka yürüdüğün bu şehrin sokaklarında gövdenle gök arasında kocaman bir boşluk vardı. Neyle doldurabileceğini bilmediğin, insanla geçmeyen o boşluğu kimseye anlatamadın.
Ne kadar mutlu olursan ol ağzının kıyısında durmaya devam eden, mutsuzluğunda da kabarmayan bir faça vardı. Yerinde öylece duran bir bıçak izi gibi. Oranın adını ben koydum: Üzgün.
Seyyidhan KÖMÜRCÜ
··
200 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.