Kalabalıklar kendine bile sağır eder insanı.
Kalabalıklar sadece onları duymanı ister.
Oysa mutluluk kendini duyabilenlerin armağanıdır.
Kalabalıkların ardına takılıp bilinmezlere koşmak yerine kendi içinde ağır adımlarla yürüyenler varabilir kendilerine.
Kendine yaklaşmak, mutluluktur.
Fernando Pessoa'nın harika bir şiiri vardır yol üzerine, her şeyden sıyrılıp yeni bir ben yaratmak için yeni yollara çıkmak isteği uyandırır bende.
"Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri!
Bir başkası olmak süresiz,
Yalnız görmek için yaşamaktır
Köksüz bir ruhu olmak!"
Sayfa 119Kitabı okudu
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.