Bu yazı 'Eroinle Dans' kitabı hakkında Spoiler içermektedir! Kitap başta çok akıcı başladı, ilgimi çekmeyi gayet iyi başardı. Fakat ortalarında yazar böylesine sert bir konuyu ele aldığı halde çok yumuşak yaklaşması gözüme çarptı. Madde bağımlılığı gibi bir durumu romantize etmek, uyuşturucu bağımlılığından bu kadar basit kurtulabilmek bana çok polyannacılık gibi hissettirdi. Aynı zamanda psikolog olan bir yazarın böyle ağır bir durumu bu şekilde yazması bana çok fazla, bu duruma pembe gözlükle bakmak gibi hissettirdi. Kitap 400 sayfa olduğu halde asıl önemli konuları çok hızlı ele alıp, oldu bittiye getirmesi, ana karakterimizin eroine bağımlı olmasını daha derin işlemek yerine çok daha sıradan olayların üzerine daha fazla yoğunlaşılması büyük saçmalıktı. Dünya karakterinin işleyişini çok sevdim aslında. Benim derdim tamamen ana karakterimiz olan Eylül'le. 'Bugün eros'la (eroine taktığı takma isim) son buluşmamız' lafı o kadar sık tekrar tekrar çıkıyor ki artık ciddi anlamda rahatsız olmaya başlamıştım. En son ne zaman bir kitapta böyle hissettiğimi hatırlamıyorum bile... Daha önce hiç bir kitap hakkında bu şekilde bir inceleme yazmamıştım, hatta okuduğum kitapları puanlamıyorum bile. Kitap puanlamayı sevmiyorum. Fakat bu kitap için yazmayı, içimdekileri paylaşmayı çok istedim. Her şeye rağmen bu kitap kesinlikle okunabilir. Ama bir psikolog olarak ben bu kitabın çok hafif kaldığını, madde bağımlılığı gibi bir durumun çok daha sert, romantizme bu kadar bulanmadan, daha çarpıcı bir dille anlatılmasını isterdim. Canan Tan'ın diğer kitaplarını hiç okumadım, eleştirdiğim dili sadece bu kitap öznelindedir.

Eroinle DansCanan Tan · Doğan Kitap · 201619,2bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.