"Bir insanın dünyadan yok olması ve onu özleyecek, hatta ölmesini umursayacak birilerinin olmaması ne kadar üzücü, değil mi?" Muhabir Moira Harrison karanlıkta fırtınadayken kayboluyor. Farlarının ışığında aniden yalnız bir figür belirdiğinde frene basıyor ama çok geç. Yolun uzak tarafındaki bir ağaca çarpmadan önce arabasının yan tarafındaki sert darbeyi hissediyor. Sonrasında bir adam kapısını açıp ona her şeyi gördüğünü ve ambulansı arayacağına söz veriyor. Sonra Moira kendisinden geçer. Ancak kendine geldiğinde yalnızdır. Adam yok. Ambulans yok. Yaralı yok. Kimse yok. Tabi bu hikâyeye kimseyi inandıramıyor; belki de özel dedektif olan ve isteksizce davayı üstlenmeyi kabul eden yakışıklı bir eski cinayet masası dedektifi dışında. İpuçları ortaya çıkmaya başladıkça, birisinin bu gizemin çözülmesini istemediği ve şok edici bir sırrı korumak için hiçbir şeyden vazgeçmeyeceği ortaya çıkıyor. Gizem olarak iyi düşünülmüş. İlginizi birinci sayfadan itibaren canlı tutuyor. Bu romanla ilgili en büyük sorunlarımdan biri, yolun dörtte birinden biraz daha fazlası olan "kötü adam arka plan çöplüğü" idi. Bu bilgilerin bana kitabın başlangıcında bir anda aktarılması yerine, kitap boyunca daha doğal bir şekilde aktarılmasını tercih ederdim. Çoğu zaman beni deli eden eksik cümlelere rağmen Hannon'un yazım tarzından gerçekten keyif aldım.

Gecenin AynasıIrene Hannon · Martı Yayınları · 2018113 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Damla