Gönderi
Uzun zamandır bu kadar kuvvetli bir şekilde bir kitaba inceleme yazma isteği duymamıştım. Bu roman beni tekrardan romanlara döndürdü. Evet Greene yaptı bunu. Onun öncesinde çok sevdiğim Galeano, Auster ve diğerlerini okumamışım gibi yeniden doğurdu beni. Evet büyük laflar etmek yerine incelemeye geçmem gerekiyor ama kitabın güzelliği beni deli ediyor ve etkisinden kurtulamayacağım gibi uzun süre. Gelmiş geçmiş, aşkı en iyi anlatan romanlardan olabilir. Aşkı anlatırken bir yandan aşkın içerisine sızdığı dünyevi mevzulara değinmesi muazzam bir etki yaratıyor. Aşkın ne kadar boyutlu olduğunu gözler önüne seriyor ve bizi şaşkına çevirerek bırakıyor Greene. “Ama acının içine Sen girdin.” diyerek bir başkasının mevcudiyetinin ne kadar kuvvetli olabileceğini yine aynı zaman da ilahi aşk karşısında bu mevcudiyetin hükmünün nasıl kırıldığını bir tokat gibi çarpıyor yüzümüze. Sarah bugünden başlayarak geçmişine doğru kıvrılıyor aşk sayesinde, Maurice-Henry ve diğer erkekler tabii ki kendilerinden başka kimselere aşık olamadan devam ediyor ileriye doğru. Çünkü bu biraz böyledir kadın aşk arar bulamaz, erkek aşkı ölümüne aradığına inansa da aradığı tek şey aşık olan benliğidir..
·
59 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.