Dostum için duyduğum üzüntünün üzerinden kısa bir süre geçtikten sonra, sanki o anı hiç yaşamamış gibi kendi gerçekliğime dönerdim. Soyut dünyamın gölgeleri arasında yine ilerler ve sanki tüm o yaşadıklarım ve hüznünü içimde hissettiğim o an çok uzak bir zamanda kalmış gibi öylesine geride bırakırdım.
Bazen bu durum beni rahatsız ederdi, ne olursa olsun başkasının acılarını da hissetmeye kendimi zorlardım. Ama olmuyordu, bunu nasıl yapacağımı bilemezdim ve hiçbir zaman da öğrenemedim.
Ve o zaman kendimi, ruhunu gölgelere satmış biri olarak görürdüm. Yaşıyor muydum yoksa yaşıyor gibi mi yapıyordum emin olamazdım.
Acaba başkası için de hissedebilseydim, nasıl olurdu? Güzel olur muydu?
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.