Gelmeyeceğini bildiğin birini beklemek, her kapı çaldığında her açıldığında onun geldiğini ummak, aynı acıyı tekrar tekrar yaşamak, gece yastığa başını her koyduğunda acaba bu gece rüyamda görür müyüm diye bir umut uyumak. Canlı bir cenaze gibi gezmek, canlı bir cenaze gibi yaşamak. Yalandan gülmek, yalandan yaşamak. Aldığın her nefes yeni doğmuş bir bebek gibi ciğerini yakarken nefes alıp vermeye devam etmek. Artık bitti ben öldüm tabutumu ruhumda taşıyorum derken, biri çıktı karşıma. O kadar nahif o kadar güzel sevdi ki tıpkı bir kelebeğin kanadını sever gibi kırmadan incitmeden. O kadar güzel dokundu ki hayatıma, önce ciğerimdeki o acı gitti, sonra ruhuma sarılı kefeni yırtıp attı. İçimdeki kireç kaplı duvarları yıktı bir bir. Emek emek ilmek ilmek beklentisizce. Ben yaşadığımı anladım. Bundan sonra yapamam, hissedemem, yaşayamam dediğim ne varsa onun ellerinde canlandı bir bir. İçimdeki bozkır yeşerdi tekrar. O kadar büyük, o kadar güzel kalbi var ki sarıp sarmaladı acılarımı, kaybedişlerimi, mutsuzluklarımı, sarıp sarmaladı içimde kaybettiğim o duyguyu. Küllerimden yeniden doğdum ...
Sen benim nefesimsin .. 🌾
#gönüldağı