Farabi cahil şehir tanımını yaptıktan sonra cahil şehri de kendi içinde şöyle sınıflara böler:
Zaruret şehri: Yaşamın zaruri ihtiyaçlardan ibaret olduğu bu şehirde beslenme ve insanın temel ihtiyaçları dışında hiçbir şey önemli değildir...
Zenginlik şehri: Halkın zenginlik içinde yaşadığı, ancak kendilerinden başka kimsenin düşünülmediği şehirdir...
Düşüklük şehri: Tamamen hazza dayalı, insanların şehvetlerinden başka bir şey düşünmediği, eğlence peşinde koşan insanların olduğu şehir...
Şeref şehri: Halkın tamamen ün ve övgü peşinde koştuğu şehir...
Güç şehri: Halkın tamamen kendilerini herkesten çok daha güçlü hissettiği ve başka insanlara ve toplumlara hükmetmekten zevk alan şehir...