Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

İvan İlyiç Ölümle Yüzleşiyor
Hastalığının nasıl ilerlediğinin, büyüdüğünün anısı. Yine öyle, geriye gittikçe hayat artıyordu. Hayatta iyi daha çok şeyler oluyordu, hayatın kendi de daha çoktu. İkisi birbirine karışıyordu sonra. Düşünüyordu Ivan İlyiç "Acılar giderek daha dayanılmaz oldukça hayatın kendi de giderek kötüleşiyor, kötüleşiyor." Arkada, hayatının başlangıcında aydınlık bir nokta vardı, sonra hep karanlık, daha karanlık, her şey daha dızlı, daha hızlı. " Ölüme yakınlıkla orantılı bir hızlanış, artış..." diye geçirdi İvan İlyiç. Sonra, büyüyen bir hızla aşağı düşen bir taşın hayali düştü ruhuna. Hayat, büyüyen bir sürü acı her an daha da hızlanarak sona doğru uçuyordu. "Uçuyorum..." Ürperiyordu İvan İlyiç, kıpırdıyordu yattığı yerde, karşı durmak istiyordu. Ama karşı koymanın bir şeye yaramayacağını biliyordu artık. Sonra önündekine bakmadan edemiyor, bakmaktan yorulmuş gözlerle kanepenin arkalığına bakıyor, o korkunç düşüşü, vuruşu, parçalanışı bekliyordu. "Karşı durmak olanaksız diye geçiriyordu" içinden.
Sayfa -1 - İvan İlyiç
·
1 artı 1'leme
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.