onu gördüğümde nerede olursam olayım, bir yurt özlemi duyuyorum. çocukluğumun Ağustos güneşleri altındaki, harman yerlerinden toprak sıvalı, toprak tabanlı evlerin artık kaybolmuş serinliğine dayanılmaz
bir arzu duyuyorum. Çobanoğlu, unutulmuş eski bir rüyayı uyandırıyor içimde. yeni sürülmüş bir tarla, toprak kokusu, iki yanı ulu kavaklar dizili bir köy yolu, tarla dönüşü bir öküz arabasının üstünde yorgun yakılan bir cigara...bana "Bırak sinemayı, köyüne dön" diyor sanki. sanki yarın kendisi de dönebilecek. bu akşam evi toplaması gerekiyor.
Sayfa 17
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.