Rüyadan hatıralarıma
22. Yaşım.Hayatın acemisi bir köy okulu öğretmeniydim.Köydeki herkes kucağını açardı bana.Her sabaha bir esnafın selamı, öğleye bir annenin gözlemesi eşlik ederdi benimle.
Azığım bereket ve hayretti çokça kez. Şükredip, bu sevgiyi katık eder, umutla sürerdim kelimeleri dilime...
Kiminin saçını okşar, kiminin kanayan dizini sarardım.Yuvası olmayana ana, bacısı olmayana deva olayım isterdim.Olmuşumdur da belki kimbilir... İkindi vakti ağır ağır çıkardım yuva dediğim okuldan.Gözler ve adım adım tanımaya çalışırdım içimdeki huzurlu o köyü... Hayatımın en güzel masalı anlatılırdı burada yaşadıkça kulaklarıma...
Bir Gönül vardı mesela ; heyecanla senin
adın Mutluluk derdi. Elinde cezvesi, cezvesinde kakuleli kahvesi, hazır etmiş beklerdi.Sokağa adım atar atmaz yakalardı beni kolumdan.Böyle telaşlı bir yaşamak sevdası ve kakule tatmamıştım o güne kadar.
Meğer Mevlâ ve Gönül o köyde şifasını sunarmış bana..
9 yaşında bildim hastaneleri ben mapushaneler gibi...
Allah kimseye vermesin illeti,
Çocukluğun kabusu gibi...
·
352 görüntüleme
Bir kız çocuğu ip atlamayı nasıl severse ve bir erkek top ardına koşmayı...Öyle severdim ben de o zamanlar yaşamayı... Fakat çoğu kez pencereden seyrettim kardanadamı...Hiç kartopu oynamadı mesela benim çocukluğum...Bir sandalye üzerinde unutulurdu yarışmalardaki sonunculuğum..
Hocam eğer ki insan çocukluğunu doya doya yaşamazsa.,
Ömür boyu onun hasretini çeker.
Mutlaka öyledir...Fakat her çocuk doyasıya yaşayamıyor çocukluğu ne yazık ki...Gazze'deki çocuklar mesela..Afrika'daki..Somali'deki..Dünyanın pek çok yerinde yaşadığımız mahallelerde bile çocukluğunu yaşayamayanlar var...ve Hasret belki pek çoğunun imtihanı...Bilirsiniz çocukluk çağı kişilik gelişimi için temeldir. Karakterimiz çocukluğumuzla şekillenir. Çocukluğunu hastalık ve zorluklarla atlatmış ama iyi bir aile ve iyi insanlar neticesinde şükür ki doya doya olmasa da gerektiği kadar yaşamış sayarım kendimi çok şükür.İnsanoğlu hep yaşayamadıklarına hasrettir ya zaten...O hasretler bile bir nedene hizmet eder.. Yüreğin dili olur yazdırır, bir çocuğun eli olur belki bir ihtiyarı gezdirir...Sebepler bizler için..ve umalım ki hep iyiye hayra götürsün 🤲🏻
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.