Ahlakçının hiddetle, trajik şairin ise acıma ve yılgıyla dolacağı noktada, mitoloji, yaşamın bütününü devasa, dehşet verici bir İlahi Komedya’ya çeviriyor. Onun Olimposçu gülüşü hiç de hayalcı olmayıp yaşamın, Tanrı’nın, yaratıcı’ nın sertliği olarak kabul edebileceğimiz sertliğiyle serttir. Bu açıdan mitoloji trajik yaklaşımı bir bakıma histerik ve tek başına ahlâki yargıyı da dar görüşlü gösteriyor. Yine de sertlik, gördüğümüz her şeyin, acıdan etkilenmeden süregiden bir gücün refleksi olduğunun güvencesiyle dengeleniyor. Bu yüzden, zaman içinde doğup ölen bütün ben-merkezli, çatışan egolarda kendini bulan aşkın bir anonimliğin neşesine bulanmış öyküler, hem acımasız hem de korkusuzdur.
Sayfa 49Kitabı okuyor
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.