Sözgelimi, birine kulak asmadığımızda bir
saygısızlık bildiriminde bulunmuş oluruz. Bizimle sohbet eden birisini can kulağıyla dinlemediğimizde onu dikkate almadığımızı gösteriyoruz. Bu durumda sözü anlamsızlaştırıyor, onun bağ kurucu işlevini boşa düşürmüş oluyoruz. Bir duvar örüyoruz.Böyle
bir duvar örme girişimi, ihtiyaçlarını bize iletmeye çalışan kişiye yönelik bir psikolojik şiddet göstergesi olabilir mi? Dilimiz şiddetten arındığında, kelimelerimizle gönüller yapabildiğimizde şefkat
bizim yurdumuz olur. O zaman söz şifa verir, yaraları sağaltır.
Sayfa 34Kitabı okudu
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.