Herkesin bildiği kitapları, 'acaba insanlık bunun hakkında ne düşünüyor?' maksadıyla okumayı tercih ederim her zaman. Bu düşünce kalıbından çıkmama sebep oldu bu kitap. Edebiyat dünyasını zenginleştirmek; yeni yazarların bu işe atılmasından öte, biz okurların bu eserleri okuyarak, bunların zihinlerde yaşamasıyla olabileceğini düşünüyorum artık. Sanırım beni yeni yazar okumaktan korkutan, edebi değeri olmayan bir esere vakit harcamaktır. Ancak yukarıda dediğim gibi geleceğin kaliteli yazarları bizlerin okumasıyla ayrıştırılabilecektir. Ve korkmayın ki bu eser asla kalitesiz değil ve iyiki zamanımı bu kitaba harcamışım dediğim bir eser oldu. 
Muhammet Oğuzhan Yalçın'ı tebrik ederim.
Kitapla ilgili daha öznel görüşlerime gelirsek; okurken yaşadığım hissiyatı en son 
Küçük Prens kitabında hissetmiştim. Hani yaşadığımız hayat bize çok normal gelir ama bir çocuğun görüşüyle bakınca tuhaflıkları görürsünüz. Bu kitapta da yaşadığımız ve yanıbaşımızda her daim duran absürtlükleri; alıştığımız, göz ardı ettiğimiz, görmezden geldiğimiz her noktayı suratımıza şak diye çarpıyor. Derin bir felsefesi yok yani kitabın. İyiki de yok, ki arada bir gerçekten bazı şeylerin suratımıza çarpılması gerektiği gibi bu tür konulara hiç kafa yormayan ve karşıt görüş olanların kolaylıkla anlaması sağlanmalı.
Dindar biriyim ve yazarla aynı görüşte olmadığım konular olmasına rağmen hassasiyet yaşamadım. Bu da sanırım benim dini felsefeyi iç dünyamda algılamış olmam ve yazarın toplumsal dini eleştirmiş olmasından kaynaklı. Ki toplumda yaşanan din ve/veya ruhban sınıfının toplumsal kontrol çabaları beni en az yazar kadar da rahatsız etmektedir. Bu sebeple bunları eleştirmenin okuma keyfine daha da çok vardım :) Sadece ruhban sınıfı değil, bütün üst makamların oluşturduğu absürt düzeni eleştiren enfes bir kitap. Üstelik bunu hiçbir siyasi, etnik, dini gruplara ayırmadan; bütünsel eleştiri yapması çok ince. Yazarın kalemine sağlık. Tavsiye ederim. İyi okumalar.
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.