MÖ 206 yılında Çin tarihindeki ilk büyük hanedanlık olarak kurulan Han MS. 220'de yıkılınca Çin bir anarşi ortamına girdi. Böyle bir ortamda yönetici tabakanın Türk olduğunu açık bir şekilde bildiğimiz Tabgaç Hanedanı ortaya çıkmıştır. Tabgaçlar, Kuzey Çin'de bozkır karakterinde bir devlet hålinde yükseldiler. Bölgeyi ve etraflarındaki devletleri kendilerine bağladılar. 465'ten sonra Budizm'in etkisine girerek Çinlileştiler ve 556'ya kadar siyasi varlıklarını sürdürdüler. Tabgaçların örf âdet ve geleneklerinin çoğu, kendilerinden önceki ve sonraki Türk boylarının kültürü ile benzer özellikler gösterir. Dinî inançları hakkında verilen bilgilere göre Tabgaçlarda mağara, dağ ve orman kültleri bulunuyordu. Diğer Türk boylarında olduğu gibi kurttan türeme ve göç efsaneleri, Tabgaçlar arasında da anlatılıyordu. İbadetlerini taştan binalar içinde gerçekleştiriyorlardı. Ataları, hakanlarının soyu, Gök ve Yer'in kutsal ruhları için kurban keserler ve kutsal saydıkları kayın ağaçlarını dikerlerdi. Bu kayın ağaçları büyüdüğünde kutsal ormanlar meydana geleceğine inanırlardı. Budist olmalarıyla birlikte bu gelenekler unutuldu. Tabgaçlar Çinlileşme sürecini tamamladıktan sonra Çin tarihinde Wei adıyla anılmışlardır. Tabgaç sözcüğü Gök Türk Dönemi'nde bütün Çin için kullanılır oldu. Türkçe ulu-saygıdeğer anlamına gelmektedir. Ayrıca bazı Karahanlı hükümdarlar tamgaç ya da tafgaç şekli ile bir unvan olarak kullanmışlardır. Destanlarında ve kültürlerinde göç efsanesi, kurt efsanesi, mağara, dağ, orman kültü gibi Türk kültürünün benzer ögeleri mevcuttur. Ayrıca dillerinin Türkçe olduğuna dair deliller mevcuttur.
Sayfa 34 - Yeditepe YayıneviKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.