Yalnızlığın doğurduğu çocuklar gibiyiz
Yazmakla düzelmeyecek, yaşamakla iyileşmeyecek; belki alışmakla aşılacak çok
derdimiz birikti.
Çıkmaz sokaklardan bile geriye dönüp bir yol buluyoruz ama kalbimizden aklımıza
bir yol bulamıyoruz.
Nereye gidersek gidelim, kaybolduğumuz tek yer kalbimiz.
Susturamadığımız en şiddetli gürültü, hiç
geçmeyen o kahredici yalnızlık hissi.
Maalesef, içimizde oluşan bu büyük yalnızlık duygusundan daha derin bir uçurum da yok!
Sayfa 50 - Masal yayınları
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.