“Quis es?” Latince “Kimsin sen ? “ Anlamına gelen bu soru kalıbı whatsapp biyografimde yer alıp vücuduma dövme yaptırmak isteyecek kadar önem verdiğim bir kim olduğumu bulma arayışıdır.. Sık sık kendime sorduğum bazen yanlışa düşeceğim anlarda hayat kurtaran beni her zaman olmak istediğime yaklaştıran bir sorudur? “Kimim ben?” Bu sorunun altında “kendine yakışanı yap” emri de vardır, “kendine gel sen bu değilsin” uyarısı da.. peki bu soruyu bu kadar önemli yapan nedir?? İşte benim kimlik detaylarım. Türk, erkek, sağlıklı, genç, heteroseksüel, müslüman dahi sünni….. Şu kadar kriterde bile şanslı sayılabilecek bir azınlığın içersindeyim. Peki bunları ben mi seçtim, kimliğimi ben mi oluşturdum?? Hayır. Ben doğduğum zaman paket olarak yüklenmiş özellikler bunlar ve emin olun havası atılacak övünülecek hiç bir yani da yok.. şu özellikleri ile övünenler de “kimsin sen” sorusunu hayatta bir kere bile kendilerine sormamışlardır. Kendi fikirleri yoktur. Bağlı oldukları partı, takım, grup, dernek, cemaat vs ne söylerse onların sözü de o dur. Zira durup bir düşünmek masraflı iş ne gerek var değil mi ? Aynı topraklarda aynı gökyüzünün altında kimlik aidiyet arayışımızın ulusal çapta önümüze koyduğu bir dizi ölümcül kimlik sorunsallarıdır yukarda saydığım kimlik özelliklerim. Zira biz ve bizden olmayanlar vardır demi “ötekiler…” Bir de arafta kalmışlar vardır…Mesut Özil Almanya milli takımında oynarken haksız yere eleştirildiği bir macın ardından şöyle bir post paylaşmıştı.” Kazandığımızda Alman, kaybettiğimiz de göçmen oluyorum.” Almanya da Türk, Türkiyede Almancı……İnsanlar gerçekten biliyorlar nerden vurması gerektiğini. Bir insanı etnik kökeni ile vurmak ta insan olmamak dahası olamamak adına kaçıncı mertebe ben bilmiyorum…. Bu kimlik aidiyet sorunu çok eski zamanlardan bu günlere kadar gelmiş kanımca ve dünya küçük bir köy olana kadar da sürüp gidecek gibi duruyor….. Benim tüm bunların dışında değinmek istediğim bir kimlik meselesi daha vardır ki o da “Aşığın kimliği”dir. Sılası sevdiğinin kalbidir. Dili sadece ikisinin anladığı bazen söze bile gerek duyulmayan bakışların konuştuğu dildir. Hikayeleri ortaktır. Sanki birbirlerinden önce yokturlar da birbirlerini bulunca başlamışlardır kimliklerini inşa etmeye. Hayalleri, inançları, zevkleri, dünyaya bakış ve algılayış biçimleri ortaktır. Hem ortak olmasa ne olur onların hoş görü politikası “benim senle geçinmeye gönlüm vardır.” Dünya bu ya olur da sıladan, sevilen yürekten çıkılınca ne olur? İşte o zaman sen gittiğin yabancı gönüllerde mültecisindir. Ne hoş görülürsün ne de el üstünde tutulup değer görürsün. Neden biliyor musun ? Çünkü sen kimliğini kaybetmişsindir. Hükümsüzdür… Herkese keyifli okumalar…