Rousseau'ya göre, insan zekasının kendiliğinden inkişafı, insanları birlikte çalışmaya sürükledi: aralarında sözleşme yaparak tabiat halinden cemiyet haline geçtiler. Tabiat halinde saf kalpli, mesut ve samimî olan insan, cemiyet hayatında hem saadetini, hem de faziletini kaybetti. Cemiyet ferdi çürüttü, hürriyetini öldürdü, onu zincirledi. İnsanın tabiat halindeki dostluk ve merhamet duygularına karşılık, cemiyette harp ve huzursuzluk doğdu.
Sayfa 20
·
38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.