Bir Ramazan Hikâyesi
Tanıdığım ve sevdiğim bir abi vardı. Mehmet abi diyelim. Abi dediysem yaşı epey geçkin. Çok babacan, açıksözlü.
Önceden okuduğunu ve çevresine göre donanımlı olduğunu biliyorum. Tavırları ve niyetini açıkça belli eden mert bir insan. Öyle ki hakkı için ölümü göze almış trenin önüne yatmış. Tabi önceden sağlam bir müslüman Mehmet abi. Bilgi birikim desen var icraat desen var. Son dönemlerde dini tekeline aldıklarını düşünüp, bir de tersine davrananlar yüzünden soğumuş, uzaklaşmış.
Bir gün Mehmet abiyle bir ortama girdik. Tanıdıklarımızda vardı içlerinde. Sevdiklerimiz, sevmediklerimiz. Ben selam verip oturdum. Bir baktım Mehmet abi ne selam veriyor ne de orada olduklarının farkında. Herhalde görmedi dedim kendimce.
Kalktık neyse. Kendisine kızmıştım çünkü doğru şeyler yapmasını bekliyordum hep. Sen ne yabani adamsın. Orda cemaat içine giriyorsun bir selam bile vermiyorsun dedim. Bana dedi ki: Selamın ne olduğunu bilirik ağam, benden sana zarar gelmez anlamı da var. Orada benim sevmediğim insanlar vardı. Vallahi benim onlara zararım dokunur ne diye selam vereyim.
Şok oldum. Bir gülme geldi. Hoşuna gitti bakim de diyor bir de. Dedim he valla nasıl adamsın sen helal olsun.
Yah yah yah diyip güldü.
··
3 artı 1'leme
·349 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.