Yalnız kalmış ya da yalnız bırakılmıştı ve esas zor olanı yalnızlık değil unutulmaktı... Ve bu ağrına gidiyordu onun. Şairin dediği gibi her kapı çaldığında sinesinde bir şeylerin hareketlendiğini hissediyordu hep lakin her seferinde kapı ardında ne bir dost sesi ne de kimsesi oluyordu.