Ah Rose.. Ah! Bir karakter kitabı ya vezir eder gönüle taht kurdurur ya da rezil eder kitaptan soğutur derlerdi de inanmazdım. Bir karakter beş yüz sayfanın her bir kısmında okuyucuyu delirtmeyi nasıl başarabilir? Anlıyorum sevdiği adamı kurtarmak istiyor hepimiz sevdiğimiz kişiyi kurtarmak için çabalarız ama bunu gerektiği şartlarla yaparız. Dostlarının canını bilmem kaçıncı kez tehlikeye atışı bu? Lafa gelince gösteriş olsun diye ‘ Hayır tehlikeli!’ nidaları atmakla bu işler olmuyor hepimiz biliyoruz ki Rose’e birini engellemek isterse kimse önünde duramaz. Tüm kitap boyunca bencildi, sadece kendi düşüncelerini önemsedi Yaptığı hatalardan pişman olup bunu düzeltmeye çalışacağını bir de hakkı varmış gibi üste çıkmaya çalıştı. Asla bir an olsun aynaya bakıp ‘ bunların sorumlusu benim! Hak ediyorum bunca şeyi’ demedi. Kalbi Dimitri’de iken Adrian’dan vazgeçmeyişi ama Adrian’ın yüzüne baka baka yalanlar söylemesi, Adrian ona her adım attığın da arkasından işler çevirmesi… Senin nasıl bir kalbin varsa Adrian’ın da bir kalbi var Rose’e farkında mısın? Adrian’da az salak değil gerçi. Kız bilmem kaç kez sana yalan söylemiş, arkandan iş çevirmiş kalbi de aklı da hala eski sevgilisin de sen aptal gibi ona gidip onu affediyorsun! Beş kitap olmuş hala öfkesini yatıştırmayı bilmiyor. Onca şey yaşadı hala hiyerarşi bir düzende yaşadığını kabullenmiyor. Tek cesur tek akıllı oymuş gibi sürekli Kraliçe’ye veya başkalarına karşı gelme kuralları çiğneme derdinde ( sonunu da gördü.) Bir dur artık bir nefes al biraz mantıklı hareket et. Gerçi kız kardeşim dediği kızı Dimitri’den kıskanmaya başlayan bir karakterden mantık beklemek çok mantıksız oldu siz de haklısınız.

Ruh BağıRichelle Mead · Artemis Yayınları · 2010958 okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.