Güneş bozkırları ısıttıkça, hava çeşitli kokularla doluyordu. Isınan yolun toz kokusu, biçilmiş ot kokusuyla karışıyordu. Uzaktaki ufuk çizgisi sisli bir mavilik içinde belirmeye başlamıştı. Varya, Don'un öteki yakasındaki tanımadığı, fakat hâlâ kendi sınırsız bozkırı olmakta devam eden topraklara, herşeyi istercesine bakıyordu.
Sayfa 385 - Amaç YayınlarıKitabı okudu
·
34 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.